Hue 2

Hallo allemaal,

Daar zijn we weer. Weer een spannende dag bijna achter de rug.
Het begon vanmorgen vroeg met een fietstocht door Hue en omgeving. De drie fietsen waren vanmorgen al naar het hotel gebracht dus we konden van daaruit gelijk beginnen. Nou, fiets is een groot woord want het bleken niet de fietsen van Hans in Chiang Mai te zijn. Ik denk dat je ze in Nederland niet meer met de kringloop had meegegeven maar gelijk in de gracht hadf gegooid. Eerst dus nog een flink stuk door de stad Hue. Gewoon je verstand uitschakelen en gaan met de flow. Linksafslaan is helemaal erg want je gaat 5o mtr voor een kruispunt al naar de linkerkant van de weg en steekt tussen alle brommers, auto's en vrachtauto's over. Niet bij nadenken, niet twijfelen, en vooral niet bsng worden. Een rotonde was ons volgende opstakel. Langzaam begin je te wennen en is het mider akelig.
Toen eenmaal de stad achter ons lag werd het al een stuk rustiger. Alleen nog maar wat brommertjes van boeren die op weg zijn naar hun stukje land om dat te bewerken. Er is volop bedrijvigheid. Er wordt geploegd en gezaaid. Vooral met de gifgspuit wordt royaal omgesprongen. Zonder beschermende kleding wordt er gesproeid.De boeren staan allemaal minstens tot hun knieën in de modder.
In de sloten rondom de akker zitten groepen eenden. Deze sloten zitten vol met slakken die om de twee weken worden 'geoogst'. Ze worden on grote platte manden gedaan en gelijk gesorteerd. Ook zitten er kleine visjes die als varkensvoer worden gebruik. Lekkere varkens die smaken als vis.
AF en toe kom je door een dorpje waar de vrouwen hun groenten, fruit en vlees aan de man brengen. Leuke oude vrouwtjes die betelnoten kauwen.
Hun mond en tanden zijn dan ook knalrood.
Iedereen is vriendelijk en zwaait. Ze vinden het wel vreemd dat je zelf op de fiets zit want de meeste toeristen die hier komen laten zich per brommertaxi brengen. Wij zijn de enige witte op een fiets (vanavond niet meer want we zijn rood.Oeps, de zonnebrandcreme vergeten)
Het wordt niet alleen letterlijk warmer maar ook het land en de mensen
groeit voor ons en geeft je een warm gevoel. Dit is het echte Vietnam.
Onze rustplaats was bij een oude houten brug die mooi versiert is.
Over de brug kregen we van een oud vrouwtje een demonstratie rijstsorteren. Hoe er nog niet zo heel lang geleden op het land gewerkt werd. Ook liet ze visvangmethodes zien. Ze deed het slipper uit en deed alsof dat een vis was. We lagen scheef van het lachen. Ze ging een nieuwe betelnoot klaarmaken om in haar mond te doen.
Ik kreeg er ook een aangeboden maar het smaakte ontzettend vies. Ik denk ook niet dat onze tandarts erg tevreden zou zijn met het resultaat.
Ze was ontzettend lief en ik had haar zo mee kunnen nemen maar één oude oma is al genoeg.
Daarna ergens lekker koffie gedronken.
Niet te geloven: 2 koffie, 1 fles water, gembersnippers, pindakoekjes voor 1 euro. Ze komen dan lekker bij je zitten kletsen en willen alles van je weten.
Maar aan alles komt een einde, dus weer terug naar Hue. Deze keer was het nog drukker. Onze gids reed al een heel stuk voor ons en het was moeilijk om hem niet uit het oog te verliezen.
Je moet dus overal tegelijk op letten.
Ik heb behoorlijk zitten vloeken op fietsen die niet aan de kant gaan en brommers die je weg afsnijden. Het lucht wel op, je kunt zeggen wat je wil want er is toch niemand die het verstaat. Ons hotel hebben we gelukkig heelhuids bereikt.
Na een korte pauze op naar het volgende. Per luxe, dikke bak naar het mausoleum van de twee-na-laatste koning van Vietnam: Tu Dus. Een zielige man die wel 104 vrouwen had maar geen kinderen (en wie ligt dat dan?) Zijn mausoleum was al klaar terwijl hij nog in leven was. Hij verbracht er dan ook al veel tijd om gedichten te schrijven,te mediteren, vissen, en volgens het boekje 'thee drinken die gemaakt was van dauw uit lotusbloesem'.
Hij vond ook nog tijd voor maaltijden van 50 gangen. Van de ene kant een romantische dichter en van de andere kant iemand die als een tiran optrad tegen de arbeiders die zijn mausoleum bouwden.
Het is een prachtig complex met mooie prielen die weerspiegeld worden in het water van de gracht.
Het volgende mausoleum was ven de op-een-na-laatste koning Khai Dinh. Dat was wel een beproeving. Tot helemaal boven in het mausoleum zijn het ruim 130 treden. Deze koning was helemaal verliefd op zichzelf en hield van heel veel pracht en praal. Iedereen wist ook dat hij home was maar dat mocht niet worden uitgesproken. Ondanks dat is hij er wel in geslaagd een aantal kinderen te produceren maar aan zijn vaderschap werd getwijfeld. De gebouwen zijn opgetrokken uit beton maar de binnenkant is prachtig versierd met mozaïeken.
Ons programma van vandaag zit er bij deze weer op.
Na een week Vietnamees eten zijn we vandaag naar een Italiaans Restaurant geweest. Heerlijk eten en een tiramisu waar je bijna het glas van aflikt. En.. zelfgemaakt.
Morgen per auto naar de DMZ.
Ik hoop dat we na al dat lekkere eten niet in een tunnel blijven steken. Maar het is ook geen straf om hier te moeten blijven.
Tot morgen