Hoi An
Door: visschers
Blijf op de hoogte en volg Lojan & Thei
17 Januari 2012 | Vietnam, Hoi An
Hallo allemaal,
GEEN REGEN VANDAAG!!! Vandaag verlaten we Hue en gaan we verder naar het zuiden naar Hoi An.
Gelukkig maar want alles voelt nat en klam aan. Hue heeft de meeste regenval van heel Vietnam en dat zie je en voel je. De kleren zitten onderhand nat in je tas. Het bed voelt klam aan en de gebouwen in de stad zitten vol mos.
Je begint langzaam aan alles te merken dat TET eraan zit te komen. Op iedere straathoek verkopen ze gele chrysanten in pot (net Allerheiligen), kumqatbooompjes. Dit is een soort mandarijn. De boompjes zitten er vol mee. Ze worden in huis gezet en versiert als een kerstboom. Na TET gooien ze het boompje gewoon weer weg. En daar betalen ze wel 30 dollar voor. Volgens onze gids schieten de prijzen voor alles omhoog. Er zijn hier geen vastgestelde prijzen. Over alles wat je koopt moet onderhandeld worden.
En iedereen wil nieuwe kleren, lekker eten en cadeautjes kopen. Na TET zullen ze wel weer zakken maar hij is bang dat het toch allemaal duurder zal blijven dan voor het feest. Inflatie is hier erg hoog.
Er is een kleine groep superrijken. Meestal leden van de regering en communistische partij en enkele zakenlieden. De gewone man is steeds meer geld kwijt aan zijn eerste levensbehoeften dus er blijft bijna niets over. Ondanks dat wordt er tijdens TET met geld gesmeten. Voor de goden kopen ze cadeaus van papier en nepgeld en steken dat dan in brand.
Iedereen heeft 3 dagen vrij maar neemt nog meer vrije dagen op. Al met al zijn ze wel een week aan het feesten.
In de krant van vandaag stond dat de pinautomaten langzaam leeg raken dus we zijn maar even wat miljoentjes gaan pinnen. Ook is het de bedoeling dat je aan je baas een dikke envelop geeft om je baan tenminste nog een jaar te mogen houden.
Maar verder met de reis. We laten Hue al gauw achter ons richting Hoi An.
We moeten over 3 passen. Bij de laatste berg kun je ook door een tunnel maar we willen graag over de pas. Als het te hard zou regenen moeten we door de tunnel want dan is het te gevaarlijk. De tunnel is gebouwd en ontworpen door Oostenrijkers in samenwerking mat Japan. Dit is wel een geruststelling want de kwaliteit van Vietnamese wegen is allerbelavbebberd. Vanwege de corruptie worden er slechte materialen gebruikt en is de weg eigenlijk al op voordsat hij goed en wel geopend is.
Alles is ook half-af of al heel lang af.
Onze eerste stop is bij een klein oorlogskerkhof zoals iedere plaats er wel een heeft. De meeste graven zijn anoniem want de Vietnamezen hadden geen IDplaatjes zoals de Amerikaanse soldaten. Als je nu nog restanten van een vermiste Amerikaan vind krijg je van de Amerikaanse regering een hoop geld. Er zijn namelijk nog zo'n 2000 Amerikanen missing in action.
Het weer is niet denderend boven op de pas maar we hoeven gelukkig niet door de tunnel. Al het vrachtverkeer laten we achter ons. Alleen grote tankauto's mogen er niet door en gaan dus ook boven over. Boven kijk je op een zwaar wolkendek. Hij heet dan ook niet voor niets HAI VAN: Pas van de Zeewolken.
Boven op de pas stoppen we voor een heerlijke Vietnamese koffie en wat oude bunkers te bekijken. Verder is er niet veel te zien. De eigenaar van de coffeeshop is een gewiekste zakenman die ons vanalles probeert te verkopen.
Hij raadt zelfs de prijs van onze schoenen precies goed. (heb maar niet gezegd dat we DISCOUNT krijgen). Zijn vrouw vond dat ik er maar 'modern' uitzag. Ze wilde wel graag ruilen. Lichte huid i.p.v. donker. Licht haar i.p.v. zwart. Ze had al gauw in de gaten dat dit niet mijn eigen kleur is.
Zelfs mijn kleren vielen in de smaak.
Na de koffie weer verder richting Danang, de nu derde stad van Vietnam.
Hier worden in snel tempo resorts uit de grond gestampt. Er worden wel wat nieuwe flatgebouwen uit de grond gestampt voor de mensen die aan zee woonden maar het ziet er nu niet erg aantrekkelijk uit. Voor de gewone man is het niet meer mogelijk om een stuk grond te kopen omdat de prijzen gigantisch hoog zijn geworden.
Er is nu niet veel meer te zien van de Vietnamoorlog toen de Amerikanen Dan Nang gebruikten voor hun Rest and Recreation voor de soldaten. Er was een grote helicopterbasis en een hospitaal. Alleen een paar barakken langs de kant van de weg.
Ik ben trouwen van het 'hond-willen-eten. We kwamen een grote vrachtauto tegen die helemaal volgeladen was met kleine benches waar ongeveer 4 á 5 honden inzaten. Volgens Quam, onze gids, worden die in het zuiden op speciale dogfarms gefokt en dan naar het noorden vervoerd om geslacht en opgegeten te worden. Dat zag er best zielig uit. Ben er wel zeker van dat de 59440 C geen Chinees konijn is maar gewoon Vietnamese hond (insiders weten wel wat ik bedoel).
In Danang een korte stop bij het Cham museum gebouwd door de Fransen. De Cham is een kleine minderheidsgroep die vroeger, 1000 jaar geleden het grootste deel van Zuid Vietnam overheersten. Het waren Hindoes en dat is ook in hun gebouwen en kunstwerken terug te zien.
Na Danang een beroemd stuk strand nl. Chinabeach. Op dit moment helemaal verlaten met prachtige hoge golven.
In het hoogseizoen komen de rijken van Saigon en Hanoi hier naar toe om te zwemmen en te feesten.
Nog verder naar het zuiden de Marmerbergen. Overal langs de kant van de weg kun je beelden van marmer kopen.
Varierend van piepklein tot megagrote Buddha's. De hoogste en belangrijkste berg THUY SON kun je per trap beklimmen.Wij hebben echter gefoeteld en zijn met de lift gegaan. Boven op de berg een kleine tempel, grot, Buddha. In plaats van het gebruikelijke kaarsje hebben we maar wat wierook aangestoken. 2 oude kletsende, rijst-etende, betelnoot-kauwende oude vrouwtjes verkochten voor een dollar een handvol wierookstokjes.
Voordat we naar ons hotel werden gebracht eerst een stadwandeling door Hoi An. Het hele oude centrum is World Heritagesite van UNESCO. Overal oude koopmanshuizen die al 8 generaties in dezelfde familie zijn. De benedenverdieping dient om handel te drijven en boven wordt er gewoond. We kregen een rondleiding en heerlijk thee in 2 verschillende huizen.
In Hoi An kun je in een paar uurtjes tijd een pak laten maken. Ze kunnen alles uit modebladen voor je namaken.
We zitten nu in een klein resort. Een beetje á la Bali. In een grote tuin staan verschillende bungalows rondom een zwembad.
We zijn in de oude stad gaan eten. Dat was een hele tippel. Met een paar glaasjes op weer de hele weg terug. Dus dat wordt lekker slapen vannacht.
Tot morgen!
GEEN REGEN VANDAAG!!! Vandaag verlaten we Hue en gaan we verder naar het zuiden naar Hoi An.
Gelukkig maar want alles voelt nat en klam aan. Hue heeft de meeste regenval van heel Vietnam en dat zie je en voel je. De kleren zitten onderhand nat in je tas. Het bed voelt klam aan en de gebouwen in de stad zitten vol mos.
Je begint langzaam aan alles te merken dat TET eraan zit te komen. Op iedere straathoek verkopen ze gele chrysanten in pot (net Allerheiligen), kumqatbooompjes. Dit is een soort mandarijn. De boompjes zitten er vol mee. Ze worden in huis gezet en versiert als een kerstboom. Na TET gooien ze het boompje gewoon weer weg. En daar betalen ze wel 30 dollar voor. Volgens onze gids schieten de prijzen voor alles omhoog. Er zijn hier geen vastgestelde prijzen. Over alles wat je koopt moet onderhandeld worden.
En iedereen wil nieuwe kleren, lekker eten en cadeautjes kopen. Na TET zullen ze wel weer zakken maar hij is bang dat het toch allemaal duurder zal blijven dan voor het feest. Inflatie is hier erg hoog.
Er is een kleine groep superrijken. Meestal leden van de regering en communistische partij en enkele zakenlieden. De gewone man is steeds meer geld kwijt aan zijn eerste levensbehoeften dus er blijft bijna niets over. Ondanks dat wordt er tijdens TET met geld gesmeten. Voor de goden kopen ze cadeaus van papier en nepgeld en steken dat dan in brand.
Iedereen heeft 3 dagen vrij maar neemt nog meer vrije dagen op. Al met al zijn ze wel een week aan het feesten.
In de krant van vandaag stond dat de pinautomaten langzaam leeg raken dus we zijn maar even wat miljoentjes gaan pinnen. Ook is het de bedoeling dat je aan je baas een dikke envelop geeft om je baan tenminste nog een jaar te mogen houden.
Maar verder met de reis. We laten Hue al gauw achter ons richting Hoi An.
We moeten over 3 passen. Bij de laatste berg kun je ook door een tunnel maar we willen graag over de pas. Als het te hard zou regenen moeten we door de tunnel want dan is het te gevaarlijk. De tunnel is gebouwd en ontworpen door Oostenrijkers in samenwerking mat Japan. Dit is wel een geruststelling want de kwaliteit van Vietnamese wegen is allerbelavbebberd. Vanwege de corruptie worden er slechte materialen gebruikt en is de weg eigenlijk al op voordsat hij goed en wel geopend is.
Alles is ook half-af of al heel lang af.
Onze eerste stop is bij een klein oorlogskerkhof zoals iedere plaats er wel een heeft. De meeste graven zijn anoniem want de Vietnamezen hadden geen IDplaatjes zoals de Amerikaanse soldaten. Als je nu nog restanten van een vermiste Amerikaan vind krijg je van de Amerikaanse regering een hoop geld. Er zijn namelijk nog zo'n 2000 Amerikanen missing in action.
Het weer is niet denderend boven op de pas maar we hoeven gelukkig niet door de tunnel. Al het vrachtverkeer laten we achter ons. Alleen grote tankauto's mogen er niet door en gaan dus ook boven over. Boven kijk je op een zwaar wolkendek. Hij heet dan ook niet voor niets HAI VAN: Pas van de Zeewolken.
Boven op de pas stoppen we voor een heerlijke Vietnamese koffie en wat oude bunkers te bekijken. Verder is er niet veel te zien. De eigenaar van de coffeeshop is een gewiekste zakenman die ons vanalles probeert te verkopen.
Hij raadt zelfs de prijs van onze schoenen precies goed. (heb maar niet gezegd dat we DISCOUNT krijgen). Zijn vrouw vond dat ik er maar 'modern' uitzag. Ze wilde wel graag ruilen. Lichte huid i.p.v. donker. Licht haar i.p.v. zwart. Ze had al gauw in de gaten dat dit niet mijn eigen kleur is.
Zelfs mijn kleren vielen in de smaak.
Na de koffie weer verder richting Danang, de nu derde stad van Vietnam.
Hier worden in snel tempo resorts uit de grond gestampt. Er worden wel wat nieuwe flatgebouwen uit de grond gestampt voor de mensen die aan zee woonden maar het ziet er nu niet erg aantrekkelijk uit. Voor de gewone man is het niet meer mogelijk om een stuk grond te kopen omdat de prijzen gigantisch hoog zijn geworden.
Er is nu niet veel meer te zien van de Vietnamoorlog toen de Amerikanen Dan Nang gebruikten voor hun Rest and Recreation voor de soldaten. Er was een grote helicopterbasis en een hospitaal. Alleen een paar barakken langs de kant van de weg.
Ik ben trouwen van het 'hond-willen-eten. We kwamen een grote vrachtauto tegen die helemaal volgeladen was met kleine benches waar ongeveer 4 á 5 honden inzaten. Volgens Quam, onze gids, worden die in het zuiden op speciale dogfarms gefokt en dan naar het noorden vervoerd om geslacht en opgegeten te worden. Dat zag er best zielig uit. Ben er wel zeker van dat de 59440 C geen Chinees konijn is maar gewoon Vietnamese hond (insiders weten wel wat ik bedoel).
In Danang een korte stop bij het Cham museum gebouwd door de Fransen. De Cham is een kleine minderheidsgroep die vroeger, 1000 jaar geleden het grootste deel van Zuid Vietnam overheersten. Het waren Hindoes en dat is ook in hun gebouwen en kunstwerken terug te zien.
Na Danang een beroemd stuk strand nl. Chinabeach. Op dit moment helemaal verlaten met prachtige hoge golven.
In het hoogseizoen komen de rijken van Saigon en Hanoi hier naar toe om te zwemmen en te feesten.
Nog verder naar het zuiden de Marmerbergen. Overal langs de kant van de weg kun je beelden van marmer kopen.
Varierend van piepklein tot megagrote Buddha's. De hoogste en belangrijkste berg THUY SON kun je per trap beklimmen.Wij hebben echter gefoeteld en zijn met de lift gegaan. Boven op de berg een kleine tempel, grot, Buddha. In plaats van het gebruikelijke kaarsje hebben we maar wat wierook aangestoken. 2 oude kletsende, rijst-etende, betelnoot-kauwende oude vrouwtjes verkochten voor een dollar een handvol wierookstokjes.
Voordat we naar ons hotel werden gebracht eerst een stadwandeling door Hoi An. Het hele oude centrum is World Heritagesite van UNESCO. Overal oude koopmanshuizen die al 8 generaties in dezelfde familie zijn. De benedenverdieping dient om handel te drijven en boven wordt er gewoond. We kregen een rondleiding en heerlijk thee in 2 verschillende huizen.
In Hoi An kun je in een paar uurtjes tijd een pak laten maken. Ze kunnen alles uit modebladen voor je namaken.
We zitten nu in een klein resort. Een beetje á la Bali. In een grote tuin staan verschillende bungalows rondom een zwembad.
We zijn in de oude stad gaan eten. Dat was een hele tippel. Met een paar glaasjes op weer de hele weg terug. Dus dat wordt lekker slapen vannacht.
Tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
