Dinsdag 15 januari Mingun & Mandalay

Hallo allemaal,

Vannacht was een hele belevenis. Een algehele stroomstoring. Maar goed dat we een mobiele telefoon bij ons hebben.Dan is die, behalve dat we hem als wekker gebruiken nl nog ergens goed voor. Met dit licht kunnen we op zoek gaan naar onze lampjes die nog ergens in de koffer moeten zitten. Maar waar? Het is heel bizar als het pikdonker is ook op straat niets te zien.
Sindsdien is het al diverse keren mis gegaan maar dan springt de generator vrij snel aan. De router van het internet is dan helemaal van slag en moet opnieuw beginnen.
Vandaag is Mandalay aan de beurt.We worden om 8.30 opgehaald door onze gids Power en chauffeur Tiger. Eerst naar Mandalay Hill. Vanhieruit heb je een mooi uitzicht over de stad. Het is alleen wat heiig. Aan het begin hebben we onze schoenen in de bus achtergelaten. Alles moet op blote voeten. De gids vertelt honderduit over de geschiedenis. En weet over alles nog wel een leuke mop te vertellen. Zelf lacht hij uiteraard het hardst.
We bezoeken de Kuthodaw Pagode. In aparte kleine pagodes nl 729 stuks staat `s werelds grootste boek dat de hele Buddhistische geschriften bevat. In de buurt van de grote pagode verkoopt een klein meisje bloemenkransen. Volgens de gids is ze wees en woont bij haar oma. We kopen maar een krans van haar. Ze is best slim, spreekt al aardig engels en heeft een aardig trucje. Ze vraagt om een 1 dollarbiljet om te wisselen voor 1000 kyats. De koers is 865 kyats. Dus..weer wat extra verdiend. Zoveel slimheid moet je belonen!!
Van een aantal dingen zal ik jullie verschonen, dat staat ook in alle boekjes en er zijn geen spannende dingen gebeurd. Shwenandaw Monestery, de Mahamuni Pagoda, het ommuurde koninklijk paleis.
We gaan naar een werkplaats waar bladgoud wordt gemaakt. Twee mannen slaan 5 a 6 uur per dag met een zware hamer op een blokje waar de blaadjes goud inzitten om ze flinterdun te maken. Dit bladgoud wordt gebruikt om de Buddhabeelden te bedekken.
Om te zien waar al dat bladgoud blijft gaan we naar de Mahamuni pagode. Er zijn foto`s te zien hoe het beeld er 100 jaar geleden uitzag. In de loop der jaren is het door een dikke laag bladgoud bedekt. Daardoor is zijn vorm bijna niet meer te zien. De beide mannen mogen voorbij het beeld lopen en het zelfs aanraken. Ik moet helaas achterblijven. Pure discriminatie.
Na de lunch gaan we met de boot (deze keer een grote) over de Irrawaddyrivier naar Mingun.
Het in- en uitstappen is een kunst. Een smalle plank met enkele dwarslatjes erop. Dan houden 2 scheepsjongens een bamboestok vast. Eentje op de oever, de ander op de boot. Dat is onze reling. Slim.
In Mingun is het een hele kunst om weer van boord te geraken want de oever is steil en zanderig.
Indische mensen van een andere boot durven niet maar als ze ons zien en wij zeggen dat het wel meevalt gaan ze toch.
Vanaf de rivier is zijn al goed de overblijfselen te zien van wat de grootste pagode ter wereld had moeten worden. Koning Bodawpaya had grootheidswaanzin. 20.000 slaven werden ingezet. Maar toen was het geld op. De bouw was pas voor een derde klaar en een aardbevinng veranderde het bouwwerk in de grootste stapel bakstenen ter wereld. Heeft de koning toch nog een record. Door de meest recente aardbeving is de ingang afgesloten en is niet meer veilig. Gelukkig maar want het waren wel erg veel trappen.
Mingun is een rustig plaatsje met alleen wat souvernierkraampjes. Er rijden alleen een hoop taxi`s. Dwz ossekarren met het woord taxi op het zeil dat over de kar is gespannen.
Terug naar de boot. Het afmeren gaat niet helemaal vlekkeloos. Maar uiteindelijk na veel geschreeuw en stuurlui die aan wal staan komen we los van de oever. Er staat al thee met bananen en pinda`s voor ons klaar.
Terug in Mandalay liggen wij als zesde boot vanaf de oever. We moeten dus tussen en over de boten oversteken. Weer overal een smalle plank en oversteken maar. Verstand op nul en niet naar beneden kjiken althans niet naar wat onder de plank ligt. Iedereen van de andere boten helpt mee en steekt je een hand toe. Zo komevn we heelhuids zonder een nat pak aan land. Maar dan moeten we de oever nog op. Daar staat een groepje kinderen dat ons allemaal aan de hand pakt en omhoog helpt. Wat lief, we smelten. Ze kunnen ook allemaal een woordje engels nl. MONEY.
Dan kunnen ze er nu nog een nl BALLOON. We hebben ze allemaal een ballon gegeven.
Door het donker terug naar het hotel. Autolichten zijn hier alleen voor decoratie en worden meestal niet gebruikt. Aan weerskanten van de straat worden de eettentjes goed bezocht.
Bij het hotel aangekomen eerst maar eens goed de voeten gaan schrobben voordat we gaan eten.
Misschien toch maar eens naar de pedicure na de vakantie.
Tot dan....