Zondag 13 januari Pindaya
Door: Lojan
Blijf op de hoogte en volg Lojan & Thei
13 Januari 2013 | Myanmar, Pagan
Helaas vandaag weer geen internet. Balen, maar we halen het wel ergens in.
Op het programma staat de rit van Kalaw naar Pindaya. Qua afstand stelt het niet veel voor maar de wegen zijn in slechte staat en omdat er zoveel te zien is worden er veel stops ingelast.
Afgelopen nacht was het zo koud dat alle ramen in de hotelkamer vol condens zaten. 's Avonds is het tijd voorlange broek en fleece trui. Gelukkig wordt het vrij snel weer warm en kan er weer wat uit.
Als we Kalaw uit rijden komen we langs een 'tolhokje'. Dat wil zeggen een primitieve slagboom tot halverwege de straat. De chauffeur geeft onder het rijden een biljet aan iemand langs de kant van de weg. We vragen aan de gids waarom hij geen ticket krijgt. Hij lacht en zegt dat het zonder ticket 200 kyat kost en met wel 500 kyat of meer. Nou, dan weet je gelijk genoeg en kun je wel raden waar het geld terecht komt.
Overal wordt echter toch aan de weg gewerkt. Grote groepen mensen staan aan een soort maalmachine om van grote steenbrokken kleine stenen te maken. Vaak hele families. Kinderen en oma inbegrepen. Deze wegverbeteringen zijn er eerst sinds vorig jaar. Dus er verandert wel langzaam iets.
Het meeste landwerk wordt gedaan door ossenkar met ploeg. Vel mensen zijn op weg om op het land te gaan werken. Met bamboehoed op, gereedschap over de schouder en hun gezicht ingesmeerd met tanaka om zich te beschermen tegen de zon.
We staan een tijdje stil bij een boer die met zijn 2 ossen zijn akker aan het omploegen is. Hij is nieuwsgierig naar ons en wij naar hem. Hij vertelt over zijn ossen die er prachtig verzorgt uitzien. Over wat hij wil gaan planten/poten.
Wij kennen ondertussen al een woordje Birmees nl. MINGALABA. Dat betekent hallo/goedemorgen/goedemiddag/goedeavond. Lekker makkelijk dus. Als je dit tegen hun zegt krijg je een big smile. Ze vinden het geweldig.
Het landschap is prachtig. Zacht glooiend met op bijna alle heuveltoppen een gouden pagoda. Heerlijk rustig. De mensen moeten hard werken maar hebben geen haast.
Bij een volgende stop zijn de mensen aan het dorsen. Het koren is al afgesneden en ze slaan ermee op de grond om de graankorrels los te krijgen. Wat overblijft wordt samengebonden. Zo moeten onze grootouders meer dan 60 jaar geleden ook gewerkt hebben. Hun kinderen staan driftig naar ons tezwaaien en geven luchtkusjes.
We stoppen in een dorpje en gaan een stuk lopen. Overal worden we enthousiast begroet vooral als we mingalaba zeggen. We mogen bij een familie binnen kijken. Onder het huis is hun voorraad opgeslagen. Ze hebben dan wel een stenen huis maar het wordt hetzelfde gebruikt alsaf het van bamboe zou zijn. Beneden is de keuken en de voorraden. Boven de slaapkamers. Ze hebben zelfs bijen in het huis voor hun privervoorraad honing. Je kon duidelijk de raten met de bijen erin zien zitten.
Zo komt lanzaam Pindaya in zicht. Eerst gaan we de koffers naar ons resort brengen. Dat valt al gelijk in de smaak. Leuke houten bungalows met zicht op de grotten van Pindaya die we vanmiddag gaan bekijken. Maar eerst nog een lekkere lunch langs de oever van een klein meer. Lekker koel in de schaduw.
Daarna zijn de grotten aan de beurt. Vanaf de voet van de rots loopt een overdekte trap naar de ingang. Die wordt bijna niet meer gebruikt. Wij hebben ook gesmokkelt en zijn met het busje naar een hoger niveau gereden en hebben daar de lift genomen. Alweer de schoenen en sokken uit. Voor de zoveelste keer. De grot is 150 meter diep en binnenin staan 8094 Buddhabeelden. Dat zal best kloppen, we hebben ze niet nageteld. Er zijn grote, kleine, gouden, marmeren en gewoon stenen beelden. Maar de meeste zijn goudkleurig. Ontzettend veel bling-bling. Een pad slingert langs de Buddha's. Trap op, trap af. Diepe de berg in. Sommige Buddha's zijn donaties. Zelfs van recente datum. Die 8094 zal wel al achterhaald zijn.
We zijn op tijdterug in het resort. Het zwembad ziet er aantrekkelijk uit. Zullen we een plonsje wagen. Niemand durft. Blijf ik alleen over. Het is ijs- en ijskoud. Nog geen minuurt en ik hou het voor gezien. Lekker wat luieren in een heerlijke ligstoel. We hebben tenslotte vakantie. Niet waar?
Vanavond blijven we in het resort eten. De stad is een half uurtje lopen en aangezien ik met 2 60-plussers op pad ben en hun blaas niet meer zo wil, blijven we maar dicht in de buurt.
Tot dan...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley