Zaterdag 25 januari Bundi-Pushkar

Namaste,

Dikke soep vandaag. Maar niet als ontbijt. De mist komt vanuit de heuvels de stad in. Het fort is bijna niet meer te zien. Volgens de mensen van het hotel is dit de koudste januari van de laatste jaren. Het weer is helemaal van slag.
Gelukkig zijn er gisteren geen apen meer op bezoek geweest. Dan waren ze ook van een koude kermis thuis gekomen want er stond een geladen windbuks bij het restaurant klaar.
Op de weg is het geen pretje. Niemand heeft verlichting en zoals altijd doet maar wat. Een groepje grijze koeien doemt als spookrijders plotseling uit de mist op. Een lang gerekt lint van magere scharminkels. De enige dikke koeien hier zijn zwangere koeien.
Af en toe ligt er een compleet skelet langs de kant van de weg. Loslopende honden eten ervan. De kadavers van dode honden op de weg worden op hun beurt weer door de kraaien opgegeten.
Weer veel kapotte vrachtauto's. Ze zijn veel te zwaar beladen metgrote brokken marmer. Lokale bussen razen alsof ze niet te laart willen komen.
De mensen hier dragen bijna geen winterjassen maar hem een deken omgeslagen waarin ze diep zitten weggedoken.
Onderweg zouden we in een klein plaatsje genaamd Sarwar iets 'moois' te zien krijgen. In 1990 zijn hier bij opgravingen 42 beelden van wel 2000 jaar oud gemaakt in zwarte steen zijn gevonden. We stoppen om tevragen waar dit zou kunnen zijn want het staat nergens aangegeven. Dit moeten we verschillende keren herhalen want niemand schijnt er iets van te weten. In de smalle straatjes van Sarwar is het moeilijk doorkomen. We parkeren de auto en gaan te voet verder. Voor ons had het niet gehoeven maar om Sarbajib een plezier tedoen gaan we verdr. Het staat nou eenmaal in de reisbeschrijving. Na veel vragen weet uiteindelijk een klein oud vrouwtje waar het over gaat en wijst ons de juiste weg. We zijn alweer het gesprek van de dag want wie gaat er nu iets bekijken dat zelfs niet in de Lonely Planet staat. In een vieze afgelegen en half afgebouwde tempel staan achter een gordijn de bewuste beelden. Trots laat de aanwezige beeldhouwer ze aan ons zien. Ze zien eruit als Buddha's en zijn inderdaad van zwarte steen.
Terug maar weer naar de auto. Daar hebben zich ondertussen de vrouwen van het dorp verzameld. Ze willen allemaal graag op de foto en bieden aan om met hen het fort te gaan bekijken. we bedanken beleefd. Voor nu effe genoeg forten gezien. Uit het dorp komen is nog moeilijker dan erin. We worden weer diverse keren de verkeerde kant opgestuurd. Eindelijk dan toch de verharde weg.
Nu nog een goed plekje zoeken om een kop thee te drinken. Plaatsen zijn er genoeg maar de meeste zijn wat hutjes die opinstorten staan. We vinden het niet erg zolangze het water maar goed doorkoken. Eindelijk, iets gevonden. Thee zonder melk. Dit vinden ze alweer raar en moet dus extra besteld worden. Sarbajib komt met extra pittige nootjes aan. Om warm te worden zegt hij.
Buiten het afdak zit een groepje mannen rond een vuurtje dat uit dreigt te gaan. Ze gooien er een hoop nieuw hout op, doen er een scheut diesel bij zodat het flink opwakkerd. Nu nog alle plastic bekertjes die ze kunnen vinden en hangen daar met de neus bovenop. Lekker warm. Bij het groepje zit ook een oude man met een grote oude bril en een nog grotere tulband.
Als ik van het hele groepje een foto maak, schuiven ze hem naar voren en moet hij nog eens extra vereeuwigd worden. Ze hebben vreselijk veel lol. Er wordt volop gezwaaid als we vertrekken.
De volgende tussenstop is Ajmer een grote stad. Zoals altijd druk, druk, druk. We proberen een ATM en het lukt. Morgen is het een Nationale Feestdag en Sarbajib stelt voor dat als we wijn of iets sterkers willen kopen we dat nu moeten doen. Morgen zijn de wineshops gesloten. We kopen een fles whisky voor ons en ook voor hem. Omgerekend ongeveer 5 euro per stuk. Een koopje maar de clou komt nog.
Ajmer zullen we morgen gaan verkennen. We rijden door naar onze overnachtingsplek Orchard in Pushkar.
Tripadvisor heeft niet gelogen. In een boomgaard vol met bloeiende Mariegolds (Afrikaantjes) liggen 11 grote groene tenten die van alle gemakken voorzien zijn. De ontvangst is allerhartelijkst. De plaatswordt gerund door een Sikh die uiteraard ook weer Singh heet. Van de 16 personeelsleden heet er eentje NIET Singh. We krijgen alles uitgelegd: restauranttent, wi fi tent, en dan komt de clou: het is hier strikt vegetarisch en alcohol is ook niet te krijgen. Dat wist die schemiel natuurlijk want hij slaapt hier zelf ook. Vandaar het advies om zelf wat te kopen zonder precies te zeggen waarom. We houden ze fles dan ook maar fijn in de rugzak.
Onze tent heeft een fijne electrische deken en een grote heater. Dus vannacht niet verkleumen.
Op het terriein lopen 20 pauwen rond, mooi van kleur.,
Het terrein tussen de tenten staat vol met Afrikaantjes die volop bloeien. 3 vrouwen zijn bezig de bloemen eraf te plukken. Die worden gebruikt om grote slingers van te maken. Ze doen ze in grote stoffen zakken die ze om hebben hangen. De planten zijn zeker 1.5 meter hoog. Ik zal ze maar eens een handje gaan helpen. Ze lachen zich helemaal scheef en ik plu ijverig mee. Voor iedereen even veel. Hun zoontje scharrelt ook tussen de planten door. Dan komtde echtgenoot aan met een thermoskan met thee. Ze gaan allemaal opde grond zitten en ik krijg een stoel. Vader schenkt voor ons allemaal thee in. Mierzout en met heel veel melk. OK Opdrinken maar. De mensen niet beledigen. Het valt me niet tegen. Met handen en voeten en een beetje engels kunnen we met alkaar praten. Over alles liggen ze dubbel van het lachen.
Daar komt onze lunch aan. Heerlijk in het zonnetje. Alles is kraakvers en komt uit eigen tuin. Lang geleden dat we vergedopte erwtjes hebben gehad. Je ziet ze hier volopop de markt.
Oh, bijna vergeten te zeggen dat we een priverbediende hebben. We hebben een klein koperen belletje. Even bellen en er komt iemand om al onze wensen te vervullen. Hier zou ik nogwel een tijdje kunnen blijven. Het voelt ontzettend goed.
De eigenaar komt nog even informeren of alles naar wens is en zegt dat hij een foto van mij terwijl ik help met bloemenplukken op de web site heeft gezet. Dat gaan we vanavond dan maar eens bekijken.
Het avondeten wordt op tafel opgediend. De soep is zo lekker dat we nog een tweede kopje mogen.
Na de koffie terug naar de tent en stiekem een whiskietje nemen.
Tot morgen en beslist welterusten.