Zondag 26 januari Pushkar-Jaipur

Namaste,

In Orchard is er na het avondeten niet veel meer te doen. Het is al behoorlijk koud, dus terug naar onze tent. Daar heeft al iemand de electrische deken aangezet. Een straalkachel geeft al warmte af en een theelichtje brandt onder een schaaltje met heerlijk ruikende olie. Is dat niet pure verwennerij? De deken is hard nodig.
Pushkar is een plaats met wel 400 tempels. Let wel: als het beeld een afdek heeft wordt het al als tempel geteld. Dat houdt in dat in de vroege morgen de gebeden al beginnen. Dat gebeurt hier niet binnenmonds maar er wordt luid geroepen en op gongen en trommels geslagen. De 20pauwen houden vreemd genoeg hun mond en zijn nergens te bekennen.
Het ontbijt is in de restauranttent en is zoals altijd eieren met toast.
We nemen afscheid van Mr. Singh, de eigenaar,. Jammer dat we niet langer kunnen blijven. De 3 dames van gisteren zijn met bezems, zittend op hun hurken, de zandpaden aan het vegen. Zonde van hun werk want er wordt gelijk weer overheen gelopen.
Pushkar is een klein stadje vooral bekend van de Camelfare. Maar die is helaas al in oktover/november geweest.
De hoofstraat is net Valkenburg. Souvernierwinkels, guesthouses en kleine eethuisjes. Niet zo ons ding. Hier en daar loopt nogeen oude hippy met rasta's of een knotje op het hoofd.
In Pushkar is een van de weinige tempelsdie opgedragen is aan Bramha.
Eigenlijk is hij dat zelf schuld.Bramha wilde zelfmoord plegen aan een meer. dat hijzelf geschapen had. Hij liet nl. een lotusbloem PUSH uit zijn hand KAR vallen. Op die plek ontstond het meer. Vanwege zijn zelfmoord moest hij een ceremonie geven. Dat kon alleen maar met zijn vrouw Sariswati. Die was echter te laat dus nam hij snel een nieuwe vrouw Gayatri. Saraswati was ontzettend boos dat hij niet op haar had willen wachten en dat er iemand anders in haar plaats zat. Ze deed een gelofte en zei dat Bramha zou worden vergeten. God vroeg haar wat milder te zijn. Toen gaf ze een beetje toe en zei dat Bramha alleen in Pushkar een tempel zou hebben. Zo stikt het hier van de godenverhalen en je kunt ze onmogelijk allemaal onthouden.
Bij de tempel mogen we geen foto's maken maar overal lopen Indiers met hun mobieltje. Dat telt zeker niet. We kopen bloemen aan de ingang. Kosten:wat we ervoor willen geven. Voor het beeld van Bramha zit een priester. Hij neemt een bloem van ons stuk krant en legt er gepofte rijst op.
De tempel zelf is niet fotogeniek. Spuuglelijk en knaloranje geverfd.
Pushkar geldt als een plaat waar veel pelgrims naar toe komen. In het plaatsje ligt een meer met daaraan 52 ghats.(trappen omlaag naar het water). Een voor iedere kaste. Er zijn 4 hoofdkastes en die zijn weer onderverdeeld vaak naar het beroep dat de mensen hebben. In totaal dus 52.
We lopen door de wineklstraatjes naar een grote Sikhtempel waar Sarbajib op ons wacht. Even naar binnen. Wat weer een verademing. Geen poespas en geen offers. In de tempel worden gratis maaltijden verstrekt aan iedereen die zich bij de priester meldt. Uiteraard zonder schoenen en sokken aan en met een doekje op het hoofd. Bij de ingang van een grote zaal nemen we een metalen kom en lepel. We gaan in een rij op de grond zitten op een lange loper. De kom voor ons. De priester loopt de rij langs en geeft iedereen een roti. Dan komt hij met een grote emmer en een pollepel. Hij schept in iedere kom een lepel linzensoep. Volgende ronde shutney voor op het brood. Volgende ronde rijst erbij. Alles zonder woorden. Als we klaar zijn gaan we weer naar buiten en bij een wasplaats doet Sarbajib even onze vaat. Dan nog een kop Indische thee. Zo kan dus iedereen bij de Sikhtempel te eten krijgen ookalis hij niet gelovig. We beginnen deze godsdienst steeds meer te waarderen.
De volgende plaats Ajmer ligt aan de andere kant van de heuvels en is een grote stad van bijna 600.000 inwoners. Het heeft Indiaas belangrijkste Islamitische erfgoed. De plaats was vroeger heel strategisch gelegen en stamt al uit de 7e eeuw. Het was de favoriete recedentie van de Mughals.
We gaan het Islamitisch Heiligdom bekijken Dargah of Khwaja Muin-ud-din Christi. Hiervoor moeten we door de islamitische wijk. Hier heerst een compleet andere sfeer. Moeilijk te omschrijven.Niet prettig. De mensen lijken harder.
We gaan het Heiligdom binnen. Natuurlijk schoenen uit en het hoofd bedekt.Overal zitten moslims te bidden en komen met grote schalen met bloemen en andere offergaven aan.
De entree is heel smal en we worden door de gids gewaarschuwd op op onze spullen te passen. Naast de ingang staan een paar mannen met een groot boek en vragen om een donatie. We geven 50 roepies.Maar ze zeggen dat dat niet genoeg is . Het moet minstens 400 zijn. Watblief???
Niets ervan. Dan ... maar met je ... We willen gaan want dit voelt echt niet goed. We halen onze schoenen weer op. Dir kost ook 10 roepie. Onze gds wordt door een grote moslim aangesproken. Als we doorlopen vertelt hij ons wat de man tegen hem zei. Namelijk: wat breng jij die mensen hier en laar je ze alleen maar wat rondkijken. Je kunt ze beter wat laten besteden.
Dit soort gedrag zijn we in heel Radjasthan nog niet tegengekomen.Niet fijn.
We zetten onze gids in Ajmer op de bus naar Pushkar en rijden naar Jaipur.
Dat zijn gelukkig maar 150km 4baans autoweg. Die zit weer overvol met vrachtauto's die rechts en links inhalen of ingehaald worden.
In Jaipur hebben we een homestay in een groot huis in een woonwijk aan de rand van de stad. De Friendly Villa. De bewoners zijn op dit moment niet thuis maar debuurjongen heeft de sleutel en laat ons binnen.Een prachtige kamer van alle gemakken voorzien.
Als onze gastheren thuiskomen bieden ze eerst hun verontschuldigingen aan voor het te laat komen. Ze hadden vanwege de Nationale Feestdag een lunch aangeboden gekregen en die was wat uitgelopen. Het zijn geweldig fijne mensen. Niets is hun teveel. Ze zijn ook al eens in Nederland geweest en reizen zelf ook veel.
Er zijn 3 kamers bezet. Verder zijn er nog een Engelse moeder/dochter en een Amerikaan Peter. Van duitse afkomst. Er wordt heerlijk voor ons gekookt en nog lang nagetafeld.
Tot morgen.