Woensdag 1 juli Manali

Namaste,

Vandaag maar een klein programma. Even alles een tandje lager doen. Met de hoogte valt het wel mee. Af en toe wat duizelig maar het het echte werk moet nog beginnen. We hebben vanuit onze kamer een prachtig uitzicht. Het lijkt wel Oostenrijk in India. Op de bergtoppen ligt nog wat sneeuw en de lucht is heerlijk fris. We zijn omringt door appelboomgaarden en hoger op de berg staan eeuwenoude cederbomen. Helaas zijn de appels nog niet rijp anders zouden we ze vanaf ons balkon kunnen plukken. Dit hotel wordt alleen door jongens gerund en dat kun je merken, Je mist de 'female touch'.
Ze doen allemaal hun uiterste best maar erg economisch is het niet.
Na het ontbijt worden we weer door onze vriend opgehaald. Manali is een belangrijk toeristenoord. Vroeger alleen voor buitenlanders maar ook voor Indiers. Toen kwamen er hele groepen Israeliers. Helemaal doorgedraaid in het leger kwamen ze hier blowen en zichzelf weer vinden. Er zijn zelfs cafe's met menuborden in het Hebreeuws. In de winter is skieen mogelijk. Je kunt paragliden en kitesurfen. Er zijn van hieruit trekkings. Maar wij doen niets van dit alles.
Wij beginnen bij Atal Bihari Institute of Mountaineering. Hier worden cursussen gegeven die allemaal te maken hebben met bergsporten. Varierend in lengte van enkele dagen tot enkele weken. Op dit moment is er een klimcursus aan de gang. Diverse jongeren hangen al aan de klimwand en krijgen instructies. Ook de hoge cederbomen worden gebruikt als klimobject. Twee meiden proberen in de boom te klimmen door er haken in te slaan. Cederhout is loeihard. Ze zouden dus beter eerst een timmercursus kunnen volgen. Ze bakken er niet veel van.
Anil praat voor het eerst over zijn zoon die bij zijn ouders woont. Hij wil hem als hij groot is hier een aantal cursussen laten volgen. Dat zou hij best leuk vinden.
Hierna gaan we weer met de auto naar Oud Manali. Hier zitten de backpackers. Er staan nog mooie oude huizen in traditionele stijl.Maar ook hier is veel aan het veranderen. Het bachpackersparadijs telt een groot aantal cafe's, restaurantjes en guesthouses. Hier zitten ze al bij elkaar te 'chillen' en de wietreuk is niet te missen. Ondanks dat ze allemaal anders willen zijn, zien ze er toch uit als het prototype backpacker. Al wat langer op pad hebben ze groezelige kleren en rasta's. De beginnelingen zijn nog fris en hebben een te grote rugzak. En altijd maar afdingen om zo goedkoop mogelijk te reizen. Hup daar gaan er weer vier in EEN tuk tuk.
In Vashisht, weer een ander gedeelte van Manali liggen twee oude tempels geweidt aan de plaatselijke patroonheilige. Ze zijn mooi versierd met mooi houtsnijwerk. Er is een gratis openbaar badhuis met gescheiden afdelingen voor mannen en vrouwen. Het wordt gevoed met water uit de warmwaterbronnen. Ik neem een kijkje in de vrouwenafdeling en inderdaad zijn er dames die in de grote stenen bakken een bad nemen.
Thei is ondertussen buiten blijven wachten en hem proberen ze al wat wiet aan te smeren. Dat zal vast die bril doen.
Buiten staan dames met grote witte angorakonijnen. Marianne Thieme zou er een hartverzakking van krijgen. Voor 20 cent kun je met konijn op de foto.
Misschien hebben deze konijnen het nog goed want ik heb ergens op tv gezien dat ze levend geplukt worden. Deze hebben tenminste al hun haren nog.
We stappen weer in de auto en rijden langs de snelstromende rivier. Normaal kun je hier heerlijk verse forel eten maar helaas in deze tijd van het jaar leggen de vrouwtjes hun eitjes en is vissen officieel verboden. ONofficieel natuurlijk niet maar de vissen schijnen nu ook niet te smaken.
We gaan naar de Hadimbatempel die tussen de oude metershoge cederbomen ligt. Het is er erg druk en er staat een lange rij om naar binnen te mogen. Die slaan we dan maar over. Achter de tempel zijn er kraampjes met frisdrank en curiositeiten. Er kunnen ook ritjes op een jak worden gemaakt. Het zijn prachtige dieren die hoog in de Himalaya thuis horen. Ze hebben een lange vacht en grote horens. Ze horen hier helemaal niet te zijn. Veel te heet, zielig en ze vervelen zich dood. Ze moeten de hele dag heen en weer met volwassenen en kinderen op de rug. Bij een van hen kun je de droefheid van zijn kop af lezen. Of misschien berusting. Eentje biedt nog weerstand en is koppig. Hij wordt geslagen. Ik ontplof bijna. Je zou het dier zo willen helpen. Voor Marianne en haar partij was hier nog veel werk aan de winkel. De kippenfarmen die we onderweg gezien hebben blinken ook niet uit in diervriendelijkheid. Dan wonen zelfs onze legbatterijkippen in een paradijs. Ook hier weer dames met grote konijnen. Die zitten wel lekker aan wat gras te knabbelen.
Wij rijden naar het centrum, naar de hoofdstraat van Manali. Langzaam tijd voor lunch. In een Punjabi restaurant krijgen we heerlijke soep en jammiebrood 9weet de naam niet meer) De ober blijft ons lekkere sausjes brengen waarin je het brood kunt soppen. Hij beveelt ons nog hun lassi aan.
Die is inderdaad ook heerlijk. Daarna eet Thei nog rijstepap (bah!!) De ober heeft zijn tip dubbel en dik verdiend. Tijdens het eten is het hard gaan regenen. Maar zo snel als de bui gekomen is, is hij ook weer voorbij en schijnt de zon alweer. Nog even een rondje over de bazaar en een boedhistische tempel en terug naar ons hotel.
Heerlijk van ons mooie uitzicht genieten. Morgen gaat het echte werk beginnen en krijgen we de eerste pas. Over pas gesproken. Er zijn daar zoveel controleposten dat we extra kopieen laten maken. Dan gaat het straks veel sneller, Kosten 10 (tien) kopieen 20 cent!!!
Vanavond kregen we nog wat lekker onweer en wat buien en dan gaat de temperatuur snel naar beneden. Het is nu 9 graden. Heerlijk slaapweer terwijl jullie allemaal zitten te puffen.
Sterkte ermee.
Tot misschien morgen.
Welterusten