12/13 juli 2016 DIKLI PILS/TARTU

Sveiki allemaal,

Na weer een prachtig ontbijt van herr Jahn met alles erop en eraan op naar ons volgende adres. Bij onze overburen doet een oiievaar zijn Duitse naam aan namelijk Klapperstorch. Dat hij er zelf geen hoodspijn van krijgt. het stikt in deze streek van de ooievaars. Iedere boerderij heeft wel een paartje dat aan het broedenn is. Ze zitten zelfs in groepjes op het land en volgen een tractor die aan het ploegen is. Het landschap is niet spectaculair hier. Bossen afgewisseld met graanvelden en tussendoor een enkele boerderij. Er zijn zelfs geen dorpjes. Er wordt veel aan de weg gewerkt maar we hebben geen haast.
Dikli Pils is moelijk te vinden. In onze beschrijving staat Dikli Castle. Het is echter geen kasteel maar een landhuis en dat is Dikli Pils. Nog te volgen? Het grote huis ligt in een parkachtige, mooi verzorgde tuin. Ook het landhuis zelf isgoed onderhouden. De ontvangst is deze keer hartelijk en we krijgen onze kamer toegewezen. De statige grote trap in de hal kraakt en piept van alle kanten maar we moeten nog hogerop. Al je maar EEN nacht blijft, krijg je natuurlijk nooit de beste kamer. NOG een etage verder dan. Ik denk dat hier vroeger de dienstbodes werden weggestopt. Met de kamer is op zich niets mis. Best een groot oppervlak maar erg hokkerig door de vele schuine wanden en de rare vorm. We hebben een klein halfrond raam en een dakraam waar we niet aan kunnen komen.
Het huis is erg groot en oud maar mist het persoonlijke karakter dat Kuksa Muiza in overvloed had. Hier is het doods en onpersoonlijk. Er hangen genoeg schilderijen en er staan mooie meubels maar een zielzit er niet in.
We maken een wandeling in het park. Er staan her en der wat banken bij de vijver en onder de grote bomen. Die zijn aan EEN kant helemaal begroeit met mos. Vogels doen zich tegoed aan de insecten die zich daar in verstoppen.
Ook buiten missen we een gezellig teraas waar je wat kunt drinken.Het avondeten is idem dito. Terwijl we zitten te eten in een soort bijgebouw komt een bus met Aziaten aanrijden. Uitstappen en gelijk beginnen met fotograferen. De groep verdwijnt met hun koffers naar binnen. Na het eten kijken we maar naar een Duitse film op tv. Niet veel te beleven hier. Goede nacht. NIET dus want er komen muggen doorhet dakraam...GRRR

Na het ontbijt, dat niet verkeerd was, snel wegwezen hier. We gaan nu naar Tartu in Estland. De grens loopt deze keer midden door een dorp. Maar geen verschil met Letland. Alleen de benzine is hier 10 cent goedkoper dan aan de andere kant van de grens. De Estse taal lijkt meer op het Fins. Dat zie je goed aan de borden langs de weg. Ellenlange woorden met nog wat extra klinkers eraanvast.
Dankzij Tom vinden we zonder omwegen ons hotel in Tartu. Dit is de tweede stad van Estland. Het centrum doet al gelijk gezellig aan. Ons hotel ligt er midden in. We krijgen aan de receptie een parkeerkaart voor onze auto en kunnen hem gelijk om de hoek neerzetten. Eindelijk weer wat leven in de brouwerij. Studentensteden zijn altijd erg gezellig. En tijd voor lunch. Bij Pierre hebben ze een leuk concept: voor 2,50 mag je een flinke kom versgemaakte soep opscheppen. Brood erbij en een glas water met citroen. Buik weer vol.
Ondanks dat het een doordeweekse dag is zitten de terrasjes afgeladen vol.
We maken een kleine stadswandling. Er zijn prachtige parken met speeltoestellen voor de kinderen. Overal beelden zowel modern als bustes van lokale beroemdheden. Tartu kan ons wel bevallen.
Een lekker diner buiten op een terras met nog een afzakketje in de wijnbar tegenover het hotel. Niet verkeerd. Jammer maar EEN nacht.
Welterusten...