25 januari Varkala

Namaskaram allemaal,

HELP!!! Er zitten beestjes!! Waren we maar insecteneters dan zouden we hier volledig aan onze trekken komen. In de douche zitten com grote mieren. Die komen uit het afvoerputje. Gelukkig ligt de badmakervloer lager en kunnen ze niet de slaapkamer binnen lopen. Onder de veranda zat gisteravond een grote kakkerlak die haastig maakte dat hij wegkwam toen we het licht aandeden. De buitenlamp laten we maar branden. Twee schattige gekko' s krijgen zo een feestmaal en vangen alle muskieten die op het licht afkomen. Gelukkig liggen wij onder een klamboe maar met de muggen valt het hier nogal mee. Alleen als je ' s nachts op moet is dat een heel gevecht. In het donker houden de krekels en cicaden een wedstrijd om het hardste geluid. De zee wil daat weer overheen en de wind doet ook een duit in het zakje. Vanmorgen schijnt de zon helaas niet. Het is bijna stormachtig en de golven beuken op het strand. We staan wat later op want we hebben geen programma meer. Niets moet, alles mag. Dus het ontbijt pas om negen uur. Onze ober, Ganesh, is al paraat en lollig zoals altijd. Het ontbijt verschilt niets in wat we altijd krijgen maar de pannenkoeken zijn het leekerst tot nu toe. Wat verlangen we naar een pan spek. We nemen rustig de tijd en gaan eerst naar de receptie om ons ook te overtuigen dat de transfer naar de luchthaven vrijdagmorgen helemaal goed gaat. De eigenaar van de Cottages neemt contact op met Swagatam en verzekert ons dat het goed is.
Vanuit een kleine heuvel naast ons terras kunnen we op het strand kijken en we zien hoe de vissers net hun sleepnet aan het binnenhalen zijn. We steken de wal over richting zee. Kleine, pezige oude mannetjes trekken aan de touwen om het net binnen te krijgen. EEN man zit op zee in een bootje en houdt de punt vast. Twee rijen vissers halen het in V-vorm aan land. Ze roepen dat de twee mannen mee moeten helpen. Theo doet zijn polo uit en begint zijn naam eer aan te doen. Het lijkt op touwtrekken . Dat touw wordt netjes gedrapeerd in een grote rol, net achter de laatste man. Zodra je met trekken daar bent aangekomen ren je naar voren naar de waterkant en begint daar weer omnieuw. Het werkt als een gesmeerde machine. Ook de tweede rij wekt hetzelfde. De man op de boot, waar het uiteinde van het net zich bevindt, komt steeds dichter naar de kant en de V wordt steeds kleiner. Er is een hoop gemopper en geschreeuw. De spanning loopt op en we zijn nieuwsgierig of er grote vissen in zitten. net zoals de reigers en de kraaien die brutaal erop af komen. De vangst valt wat tegen. Ze beginnen aan de randen van het net en werken dan hun weg naar binnen. Het zijn meest wat kleinere visjes en witte inktvissen. De grote bolvormige kwallen zijn het zwaarst maar worden teruggegooid op het strand. Daar blijven ze liggen totdat de golven ze weer te pakken krijgen en dan gaan ze rollend als een voetbal weer terug de zee in. Zelfs de volgels tonen geen interesse. De vissers schreeuwen de hele tijd tegen elkaar alsof ze de grootste ruzie hebben maar dat is maar schijn. Enkele wat grotere exemplaren worden apart gehouden van de rest en de kleine visjes worden op kleine hoopjes gelegd. Zo krijgt ieder zijn deel maar over een visje meer of minder wordt niet moeilijk gedaan. Kleine gaten in het net worden gelijk gerepareerd. Nu komen grote visarenden, wel 5 of 6 zweven er in de lucht en maken snoekduiken naar de allerkleinste achtergebleven visjes. Meestal lukt het om iets te pakken te krijgen. het zijn prachtige roofvogels. De onderkant is gewoon grijs maar hun rug is bijna oranje. Nu moet het net nog netjes in elkaar gevouwen en de vele meters touw worden op het strand gelegd om te drogen. Dit gaat ook weer gepaard met het nodige harde geschreeuw.
Dit hele proces schijnt zich twee keer achter elkaar te herhalen. Ze beginnen al om 6 uur in de morgen. De eerste keer schijnt de vangst beduidend groter te zijun. Maar toen lagen wij nog op EEN oor.Na het drogen wordt alles opgeborgen in een mooie houten boot. Weer klaar voor morgen. Een hard beroep dat de jongeren niet meer willen doen. Die willen graag een scooter en mobieltje voor niets.
We besluiten richting kliffen te lopen waar het toeristische gedeelte van Varkala zich bevindt. Bergop en bergaf langs de rotsachtige kust. Hier en daar een klein stukje strand ertussen. Langs een grote moskee waarvan het hier stikt. En ze schreeuwen allemaal om het hardst. Vooral s' avonds proberen ze elkaar de loef af te steken.
(Even tussendoor: zit ik heerlijk op onze veranda te tikken, kijken mij plotseling twee kraalogen aan. Een mangoest kijkt nieuwsgierig mijn kant op. Hij blijuft staan en ik zie hem denken: die is te groot voor een snang of kip. Niet interessant dus en hij loopt weer door)
We stoppen bij een restaurant voor een kop thee. Ondertussen laat de zon zich nog steeds niet zien maar dat is wel aangenaa voor m. De kliffen zijn nog een eind weg en om er te komen moeten we langs winkels en restaurants. Net zoals in alle toeristenplaatsen proberen ze je naar binnen te lokken. Het is allemaal dezelfde troep. Bij het einde van de klif aangekomen is het tijd voor de lunch en er staat een beakry. Koffie met taart: altijd. We zoeken wat uit en lachen met de rekening. Omgerekend 5 euro voor 3 grote stukken overheerlijke vers gebakken chocoladetaart en 6 koppen koffie en thee. Niets mis mee.
Naast ons in de zee zwemmen een paar dolfijnen. Heel even komen de vinnen boven water. Volgens de jongen zitten er s' morgens meer exemplaren.
Op de trappen zit een man die zichtbaar blind is. Daar heb ik me niet goed uitgedrukt. In plaats van ogen heeft hij twee lege gaten. Daar kunnen we niet zomaar langs lopen en doen wat in zijn beker. Hij bedankt zich.
De zus van Ganesh, de ober, zit aan een tafeltje onder de palmbomen en verkoopt wat snuisterijen. We kopen wat bij haar.
Op het terras kan er altijd een lekkere lime soda in. Ganesh maakt weer grapjes. Hij verheugt zich al op de sandalen die hij donderdagavond gaat nkrijgen. Hij heeft dezelfde maat als Thei en heeft ze alvast gepast. Ze zitten als gegoten. Har wil ook zijn schoenen hier laten maar of die iemand kan vinden met maar 46. Denk het niet.
De wind gaat nog steeds te keer maar nu breekt ook de zon af en toe door. Dan wordt het behoorlijk heet.
Ganesh komt weer onze bestelling alvast opnemen. De catch of the day is deze keer red snapper. Een heerlijke vis. Wat zal dit thuis tegenvallen.
Vanavond zijn er minder lichtjes op het water dan gisteren. Zodra de zon ondergaat vertrekken namelijk de vissersbootjes naar zee. Ze gaan niet heel ver en vissen met lichten. s' Morgens zijn ze weer verdwenen.
Om negen uur is Ganesh afgewerkt en vertrekt hij met zijn gammele fiets richting klif. Hij huurt daar ergens een kamer. In de morgen moet hij weer om 6 uur hier zijn om aan de ontbijten te beginnen.Een zwaar beroep ver van huis.Maar hij heeft tenminste werk.
Onder onze klamboe doen we nog wat lezen en dan lekker slapen. We beginnen morgen aan onze laatste dag...
Welterusten