22 januari Velavadar

Namaste/kem tsjo allemaal,

Vandaag toch maar even het wekkertje gezet. Ochtendsafari om 6.45 uur. In de jeep ligt de warme fleecedeken al klaar. Wat worden we in de watten gelegd. Ook hier weer de procedure van permit halen: paspoorten, formulieren. De zon maakt al snel zijn opwachting maar erg warm wordt het nog niet. Wat een verschil met s' middags als het 32 graden is. Het savanne achtige landschap heeft maar 3 soorten bomen en erg hoog worden die niet. Vandaar dat er geen grote roofdieren voorkomen. Er schijnen 3 roedels wolven van ieder 6 a 8 dieren te leven en daar gaan we naar op zoek. We hebben dezelfde kundige gids/chauffeur als gisteren. De Black Bucks zijn weer bezig met grazen. Ze eten, op een paar uur na, bijna 24 uur per dag. Ongelooflijk hoe ze dan toch nog zo slank kunnen blijven. Het goudgele gras ziet er niet erg voedzaam uit.
De BB kunnen een topsnelheid van 80 km per uur berriken en sprongen maken van wel 6 mtr ver en 2 mtr hoog.
Tussen al die 5000 BB staat EEN albino vrouwtje. Ze is van top tot teen wit. De michael Jackson van Veladavar park.
De gezochte wolven laten zich voorlopig niet zien. Ook niet op hun vaste stek. Ze hebben er geen zin in.
Grote groepen kraanvogels zoeken een plekje om te grazen. Luid snaterend komen ze aanvliegen. Ze zijn een beetje de zigeuners van de vogelwereld. Leven een aantal maanden in europa, krijgen hun kinderen 8n rusland en gaan dan op vakantie in india. Een kraanvogelechtpaar blijft zijn hele leven bij elkaar. Als pasgetrouwden beginnen ze met EEN jong. Eerst moeten ze leren hoe ze goede ouders kunnen zijn. Als dat lukt kunnen ze, als ze ervaring genoeg hebben, tot drie jongen tegelijk groot brengen. Ik geef het je te doen. Ieder jaar duizenden kilometers afleggen en dan ook nog op drie koters letten.
De blauwe antilopen zijn een speciale soort. Spuuglelijk. Alsof je drie verschillende dieren aan elkaar klikt. De verhoudingen kloppen totaal niet. Ze komen niet zo massaal voor als de BB maar blijven ook als familie bij elkaar. De mannetjes donkergrijs en de vrouwtjes middenbruin. Een van de pubermannetjes wil ook eens van bil gaan en zit achter de kont van ern vrouwtje aan. Die negeert hem volkomen. Maar daar komen problemen van want alleen het hoofd van de clan, het grote grijze mannetje, mag de wijfjes dekken. En die bevindt zich ook in een zeer opgewonden toestand. Zijn staart steekt parmantig recht omhoog in de lucht. Zo te zien heeft hij er wel zon in. Hij gaat achter een van zijn vrpuwtjes aan. Maar doe besluit dat de eitjes nog niet rijp genoeg zijn om vandaag bevrucht te worden en poeiert hem af. Dus na een aantal mislukte pogingen geeft hij het op en accepteert het NEE. Geen #metoo in de dierenwereld. Als een meisje NEE zegt bedoelt ze NEE. Hij gaat gewoon naar de volgende. Het pubermannetje wordt compleet genegeerd. Vandaag geen ruzie.
Ondertussen nog steeds geen wolf gezien. Wel weer tientallen vogelsoorten en honderden huppelende BB.
Dan eindelijk, helemaal verstopt in het hoge gras, EEN lone wolf. Alleen voor het geoefende oog zichtbaar. En onze verrekijker natuurlijk. Af en toe komt zijn kop en grijze rug boven het gras uit. Nou ja, beter EEN dan GEEN.
Tijd om terug te gaan en eindelijk ontbijt. Onze maag is behoorlijk aan het rammelen. De beloning is geweldig. Na twee weken india eindelijk ECHTE koffie. Vers gezet in de cafetiere. Eigengebakken smakelijk brood. Bananenbrood. Dit is lekkerder dan een vijf sterren maaltijd. Het eten hier is fantastisch en de chef komt iedere keer verlegen, maar wel glunderend, zijn complimentjes in ontvangst nemen. Het eten is zooo simpel maar met veel liefde erin.
Vanmiddag lekker vrij. Een afspraak met Saskia Noort op ons terras achter de cottage. Maar ook vanmiddag weer bezoek van onze mooie vriendjes de BB. Ze komen tot op 10 meter afstand. Ze zijn wantrouwend en houden je goed in de gaten. Wat een fotomodellen zijn het toch.
Welterusten..