Maandag 8 juli Tashkent

Hallo allemaal,

De laatste dag is aangebroken, Vlad staat om 9 uur al klaar om naar de bergen te vertrekken. Dat is nog een hele ruk. Tashkent is een vrij uitgestrekte stad omdat er weinig hoge gebouwen zijn. In verband met aardbevingen mogen ze niet hoger dan 14 etages bouwen. Aangezien er 3 miljoen mensen wonen is ze dus vrij uitgestrekt. We vervelen ons niet er is altijd wel wat te zien. Het zijn ook niet echt smalle gevaarlijke bergweggetjes. In de winter wordt hier zelfs geskied er zijn liften en zelfs een restaurant dat Edelweiss heet. We stoppen na 2 uur rijden en gaan met de kabelbaan naar boven. Het wachten duurt een hele tijd en achter ons staan Chinezen. We maken met hun een praatje. Ze blijken hier te wonen.
Maar spreken goed engels in tegenstelling tot de Oezbeken. Die kijken dan met verwondering dat een chinees en een buitenlander met elkaar kunnen praten. Eindelijk zijn weaan de beurt. Geld gewoon betalen zonder kaartje en naar boven. Niet nakijken over de kabel die vrij laag hangt. Het is ook niet echt een stoeltje dat sluit. Zo zien we dat de Oezbeken zelfs hun kleine kinderen en baby's meenemen in de lift. Ik kan het niet aanzien, levensgevaarlijk. Nu zijn kleintje hier wel gewend om op de arm tezijn. Ze gebruiken wel kinderwagens maar de meeste zijn gewoon bij moeder op de arm en slapen door. De rit naar boven duurt bijna een half uur. In de schaduw van de berg is het zelfs behoorlijk koud. Boven op de berg kun je paardrijden en wandelen. Er staan parmantig 2 knalblauwe chemische wc;s
op de rand. Erg fotogeniek. Er staan velden met bloemen. Mooie irissen die bijna zijn uitgebloeid en een soort ligularia met knalgele bloemen.
Nu nog naar beneden. Het uitzicht is geweldig.Er liggen op de bergtoppen nog kleine plukjes sneeuw. Weliswaar niet meer erg wit maar leuk om te zien. Alweer die tegenstelling. In Buchara 40 graden in de schaduw en nu de eeuwige sneeuw.
We nemen een kleine lunch. Lekkere locale soep met veel groenten en een hele cotelet erin. Die laten we maar zitten.
Verderdoor is een mooi stuwmeer. Van bovenaf is goed te zien hoe de bewoners van Tashkent hun vakantie vieren nl. lekker aan het water.
Er zijn zelfs helicopterlandingsplaatsen ze zien. Die worden in de winter gebruikt om de skieers op de berg af te zetten.
Genoeg gezien en terug naar de stad. Langs de weg staan grote aanhangwagens met daarop tientallen kasten met bijenvolken. Even een foto maken maar niet te dichtbij.
In het hotel alvast de koffers inpakken want vannacht om 2 uur gaat het richting vliegveld. Alweer dezelfde controles als bij de trein. Alleen nu loopt het niet zo gesmeerd. Het duurt 5 kwartier in de rij staan voordat we door douane en beveiliging zijn. Met de nodige problemen met formulieren. Het feit dat we in nederland coffeeshops hebben werkt wel in ons voordeel. De douanier vindt het geweldig dat je bij ons zomaar kunt roken en laat het extra formuliertje bij hem invullen ipv terug te moeten in de rij.
Na ongeveer 5 controles eindelijk bij de gate aangekomen.
In het vliegtuig dezelfde soort Aeroflot mensen als de vorige keer. Ongeinteresseerd met verveelde koppen.Ik probeer het met een good morning maar er komt geen woord en glimlach vandaan. Dan niet.
In Moskou hebben we nog wat tijd om sigaretten in te slaan.
Nu wachten op de volgende vlucht naar Dusseldorf. Wedden dat het eten weer hetzelfde is. (was ook al op de heenweg)
Tot...