Donderdag 3 juli Bitola-Ohrid

Hallo allemaal,

Vandaag onze een-na-laatste slaapplek van deze rondreis. Ohrid aan het meer van Ohrid. We nemen vanuit Bitola de toeristische route want het is niet zo heel ver. Dus over de bergpas, door het National Park Glaichica. Voordat we aan de klim beginnen worden we aangehouden door een jongeman die ons even meedeelt dat we aan het einde van de weg 110 denars moeten betalen. Het is een behoorlijke klim en we zien aan de rechterkant vanuit de hoogte het Prespameer liggen. Een prachtige kleur blauw/groen. De grens met Albanie ligt midden door het meer. Daar kunnen we met onze auto niet heen want onze huurauto mag niet over de grens.
We rijden door en aan weerskanten van de weg weer prachtige kleuren alsof iemand pakjes met wilde bloemenzaad in de berm heeft gestrooid. We komen aan een uitkijkpunt waar we het meer van Ohrid in de diepte kunnen zien liggen. Een prachtige kleur blauw. Slingerend naar beneden en dan naar het klooster van St.Naum. Daar bevinden zich ook de bronnen die het meer van water voorzien. Het is hier een drukte van belang en in een stoffige wei kunnen we de auto parkeren. Het is hier net een grote braderie en dan in negatieve zin. Rijen kraampjes met souverniers, t-shirts, petjes en andere rotzooi. En natuurlijk de nodige mensen die je voor de voeten lopen. Dit hadden we ons toch anders voorgesteld. We gaan de binnenplaats van het klooster binnen. Om tot het allerbinnenste te komen moet je kaartjes kopen en er staat een lange rij. Dacht het niet. Gauw wat foto's maken van de buitenkant. Er zitten 2 pauwen tegen de richels van de toren aan geplakt. Ze bekijken alles goed van daarboven maar laten hun staartveren niet zien. Genoeg gezien en wegwezen hier.
De weg slingert langs het meer naar de stad Ohrid. We hebben een kamer/appartement in het oude gedeelte. Het staat niet erg goed aangegeven en we proberen de navigatie van de telefoon. In de smalle straatjes, vaak een-richting is dit niet te doen. We zitten dan ook bijna muurvast. Bij een restaurantje even vragen.Grebnos? Nooit van gehoord. We hebben een telefoonnnummer bij de hand. De ober belt het nummer en binnen 5 minuten komt Pavel er al aan, stapt achter in de auto en wijst ons de weg.Bij hem voor de deur parkeren gaat niet maar hij heeft een privestukje waar de auto kan blijven staan. Met een grote ketting ervoor..
We nemen de tassen en gaan te voet verder. Pavel spreekt goed Nederlands. Hij heeft 24 jaar in Nederland gewoond. Zijn ex is Nederlandse en zijn dochter woont er nog steeds. Zijn zoon is ondertussen in Skopje en zijn huis in Groningen heeft hij aangehouden. Nu hij in de VUT is, is het voor hem gemakkelijker om hier te zijn. Hij huis heeft hij van zijn vader geerfd.
Althans het onderste gedeelte waar wij zitten. Het bovengedeelte is van zijn broer en zus, die het niet aan hem willen verkopen. Het huis is van binnen een doolhof metverschillende ruimtes en trapjes en heet niet voor niets Stonehouse apartments. De muren zijn van gestapelde natuurstenen. Wat het mist aan luxe wordt goed gemaakt door de ligging en de vriendelijkheid van Pavel. Hij komt al aan met een blik bieren een megagroot glas witte wijn.
Na het installeren gaan we maar eens de buurt verkennen. Naar het meer is het steil naar beneden over kleine, oude keitjes. Ohrid is erg toeristisch. Heel anders dan de drukte in Skopje of Bitola. Daar betrof het veelal locals maar hier voeren buitenlanders de boventoon. We slenteren wat langs het meer en beginnen dan aan de klim terug. We zien een soort winkel ingericht als museum voor A.den Doolaard een Nederlandse schrijver (bijna antiek).
We gaan naar binnen en boeken voor morgen een prive-excursie naar Albanie. Ook deze heer spreekt vloeiend Nederlands en gaat morgen de hele dag met ons mee. In de sporen van A.den Doolaard. Ben benieuwd. Omdat de ober van het restaurant ons vanmiddag zo goed heeft geholpen, gaan we bij hem dineren. Hetzelfde idee hadden nog meer Nederlanders want het zit er aardig vol. Veel mensen worden met de taxi gebracht. Dan zitten wij weer eerste rang. we kunnen alles te voet doen. Hoeven we de auto vier dagen niet aan te raken.
Naast ons zitten aan een grote tafel een aantal Engelsen methun reisgids. Zo van het type: grijs/beige/Nivea. Allemaal vrij bejaardd maar niet stokoud. Het is alsof ze aan de bingo zitten. De gids noemt namen op en iedereen streept een hokje op zijn formulier aan. We kunnen eruit opmeken dat ze vogels aan het spotten zijn. De soorten die ze al gezien hebben worden afgevinkt van hun lijstje. Ze zijn ZO serieus met hun zaak bezig zoals alleen Engelsen dat kunnen. Bloedserieus en heel correct. Alhoewel er bij hun ook diverse flessen wijn doorheen gaan. Als ze straks maar niet wat volgens dubbel zien.
Na het eten is het nog een hele klim naar ons appartement. Buiten op het balkon is het heerlijk zitten. Er klinkt nog lang muziek.
Toch maar vroeg naar bed want morgen staat Albanie op het programma.
Even onze gids googelen Misjo Joezmeski. Dat blijkt ook nog een beroemd persoon te zijn. Hij isschrijver, fotograaf en radiomaken en in Ohrid vrij bekend. Ben benieuwd.
Tot morgen...