15/16 julii 2016 TALLINN

Tere allemaal,

Vrijdaggmorgen regenachtig weer. Jammer dat het niet stabiel zijn kan. Koud is het gelukkig niet.
We zijn nieuwsgierig of het Estse echtpaar van gisteravond ook aan het ontbijt zit, maar helaas. Zelden zoiets meegemaakt: gisteravond tijdens het diner zit aan het tafeltje naast ons een Ests echtpaar. Allebei fijn, klein en pezig. Droog zullen we maar zeggen. Terwijl wwe allemaal wachten op ons voorgerecht pakken ze over de tafel elkaars handen en gaan uitgebreid bidden. Althans zo lijkt het. Het ziet eruit alsof ze opnieuw de trouwbelofte afleggen. Daarna krijgen we gelijk met hen ons voorgerecht. De man krijgt een kommetje soep, niet al te groot en de vrouw krijgt een salade van gegrilde groenten. Ze eten en eten en eten. Wij zijn ondertussen al aan ons hoofdgerecht en zij eten nog steeds. De porties zijn hier best klein dus we snappen er niets van. Dit lijkt op het verhaal van Jezus op de bruiloft van Kana waar het eten ookalsmaar meer werd. De man lepelt nog steeds aan zijn soep. Is de bodem nu nog niet in zicht? De vrouw haalt zelfs de erwtjes uit de peulen en kauwt erop alsof ze een taai biefstuk aan het eten is. Wij hebben alles al op en zij eten nog steeds. Zijn ze nu eindelijk klaar voor het hoofdgerecht? Nee hoor, het meisje brengt een stukje kwarktaart met twee vorkjes en zet dat tussen hen in midden op tafel. Dan volgt nog een cappoccino voor haar en een expresso voor hem. Samen smullen ze van de taart. Met het koffielepeltje begint ze aan haar koffie. Als ze dat maarop krijgt. Nee hoor het laatste stukje moet hij nog meehelpen. Dus wij vroegen ons af: zijn ze gewoon gierig/zuinig of eten deze mensen gewoon zo weinig.
Ontbijten kun je zoveel als je wilt het is namelijk een buffet. Maar ze zijn er helaas niet.
WE laden de bagage in de auto en besluiten langs de Golf van Finland naar Tallinn te rijden. Aan zee liggen mooie kleine vissersplaatsjes. Helaas met deze miezerregen ziet alles er een beetje troosteloos uit. Het kleine haventje lijkt verlaten. De huisjes, die er in het zonlicht prachtig uitzien, hebben nu een bleekgele kleur die mislukt lijkt. Jammer. Dan maak gelijk door naar Tallinn de hoofdstad ven Estland.
Ons hotel ligt op loopafstand van de oude stad. Een tunnel onder een drukke verkeersweg door en dan ben je er al. Van alle steden die we gezien hebben is dit de grootste en het meest toeristisch. Erg mooi, maar niet vandaag.
We belanden op het terras van een Irish pub aan het Raekojaplein. Het is nog vroeg maar een ' pilsje' gaat er wel in. Een glas bier is hier automatisch een halve liter. We raken aan de praat met een ouder Duits echtpaar. Ze hebben net EEN uurtje vrije tijd en de man is er helemaal klaar mee. Hij is type stresskip, zij de rust zelf. Ze hebben een cruise geboekt en hebben in een paar dagen tijd al heel wat steden bezocht. Stockholm, Helsinki, St.Petersburg. Volgens hem worden ze als vee behandeld. Alles is tot op de minuut gepland. Uit het schip, in de bus, in de stad, groepjes maken, door de stad enz. enz. In twaalf dagen tijd geen enkele rust. Dan willen ze op het cruiseschip natuurlijk aan alle avondactiviteiten meedoen. Daar heb je tenslotte voor betaald. Hij zucht en steunt. Giet een halve liter bier naar binnen en rookt ondertussen nog drie sigaretten. Dan moeten ze weer naar de groep en weer verder. Tallinn in twee uur. Terwijl dit een stad is die heel erg de moeite waard is. Prachtige Middeleeuwse gebouwen. Goed gerestaureerd. Veel cafe' s en restaurantjes. Smalle kinderkopstraatjes. De oudste versie van het mooie raadhuis stond hier al in 1322. Prachtige kerken en kloosters. Alleen vandaag vanwege het weer een beetje somber. Af en toe valt een spatje regen en dat kan de pret bederven maar dat laten we niet toe. In de benedenstad valt er genoeg te zien en te beleven.
Bijna ieder restaurant heeft buiten een propper staan die de toeristen naar binnen moet lokken. Er zijn over de 400 verschillende zaakjes die het allemaal van de toeristen moeten hebben. Voor ons is het moeilijk kiezen, ze lijken allemaal op elkaar. De meeste zijn Bierstube-achtig. Daarom belanden we dan ook maar bij een Belg. Blijkt later van Russische oorsprong te zijn maar dat maakt niet uit. Een biertje afkomstig van onze zuiderburen en lekker getapt. Waarom niet? De emmer Hoegaarden kun je alleen met twee handen tillen. Wat lekkere vlaamse frieten erbij. De obers hebben samen de grootste lol en amuseren zich als kleine kinderen. Leuk. Na de frieten past er niets meer in. Welterusten...

Vandaag, zaterdag, vroeg wakker met al dat nieuws uit Turkije. Eerstdaags zijn er alleen nog maar zwarte bladzijdes. Eerst Nice, nu weer dit. Waar ben je straks nog veilig en kun je nog met gerust hart heen. Ontbijten in dit hotel gebeurt in de kelder die eruit ziet als een Beierse Bierstube en zo heet het hier dan ook. Het hotel zelf is prima. Heeft vroeger dienst gedaan als ziekenhuis. Bij de receptie hangen nog oude foto' s van doktoren en verpleegsters,
Daarna gelijk op pad want het weer is prachtig. Kunnen we de meute VOOR zijn. De zon laat zich al zien. De temperatuur is ideaal. Deze keer naar de bovenstad. Toompea ligt op een heuvel circa 50 meter boven zeeniveau. Het gebeid dateert uit de dertiende eeuw. Hier is ook het Parlement van Estland en diverse ambassades. Ook die van Nederland. Makkelijk trappen gaan naar boven. Ons valt weer het vele groen, bomen en parkjes op. Dat zouden wij thuis ook wat meer moeten hebben. Hier staat een van de imposantste kerken namelijk de Alexander Nevski kathedraal.In 1894 begon men met de bouw die tot 1900 duurde. De kathedraal heeft mooie uivormige koepels met gouden kruisen. Het interieur bestaat uit een imposant altaar met duizende iconen. Mooie wandschilderingen: kleurrijk maar toch sober. Dachten wij dat er niemand zou zijn, nou het krioelt aan deze kant van de mensen. Hele busladingen worden gedropt. Ieder groep met een bijbehorend vlaggetje. Door de smalle straatjes naar de uitkijkplatforms. Van hieruit een prachtig uitzicht over de rest van de stad tot aan de haven zelfs. Een zeemeeuw zit op een muurtje. Totaal niet bang en erg fotogeniek. Onverstoorbaar blijft hij/zij zitten in afwachting van een lekker hapje. Helaas niets bij me, alleen een Fishermas Friend. Dat zullen we hem/haar maar niet aandoen. Ondertussen is het wel de meest gefotografeerde zeemeeuw van Estland.
Langs de Middeleeuwse torens en door een gezellig parkje zijn we ondertussen weer in de benedenstad. Tijd voor een drankje. Deze keer maar een kop thee. Die gaat er altijd in. We zoeken weer iets aan het plein, lekker in de zon. Het is dat we al zitten maar de thee is hier absurd. 3,95 euro voor een doodgewoon glas groene thee. Dacht eerst dat het voor een hele struik was maar is toch ECHT maar voor EEN glas. De bediening hier is niet leuk. Je merkt aan alles dat ze helemaal in de stress zijn en niet goed behandeld worden. Alleen klanten binnenhalen en anders niets. Even overweeg ik nog om voor dat geld de suikerzakjes dan maar mee te nemen maar die gebruiken we toch nooit meer. Op de kassabon staat: fooi is niet inbegrepen. Met die houding en met die prijzen moeten ze die dan maar eerst verdienen.
In de stad zelf zijn er behalve horeca, soeveniershops en galeries bijna geen winkels. Die liggen buiten het oude centrum in een spiksplinternieuwe shoppingmall. Niet onze favoriete bezigheid maar toch maar eens een kijkje nemen. Heel mooi, maar niet aan ons besteed.
Tijd voor de lunch. Deze keer in een andere Irish pub. Heinde en verre geen Ier te zien.Maar hier kost EEN HELE POT thee 2,70 euro. Koopje!!
Heeft ook heerlijke dingen voor vanavond. Dat gaat hem dus worden.
Welterusten..