10 januari Dasada - Bhuj

Namaste allemaal,

Lekker gewekt door het gekwetter van de vogels. Alhoewel de wekker kun je op zijn kop slaan als je het geluid zat bent. Dat kun je met vogels niet. Afgelopen nacht zijn de katten en honden op het resort flink tekeer gegaan dus ik vrees dat er over een paar maanden weer gezinsuitbreiding is. De katten zijn niet moeders mooiste en hun intelligentie is gelijk aan hun haarkleur: namelijk blond. Sorry, flauw grapje. Het zijn een soort perzen maar hun haar is niet heel erg lang. Het zit vol klitten en ook hun ogen kunnen wel een schoonmaakbeurt gebruiken. Er werken hier alleen maar kerels dus die staan daar niet bij stil. De honden stammen weer allemaal van dezelfde familie. Ze doen geen enkele poging om in het restaurant te komen terwijl dat toch helemaal open is. De katten scharrelen er wel rond maar zijn te stom om iets van het bordje eten te nemen dat ik voor hen op de grond heb gezet. Goed opgevoed of stront verwend. Wie weet. Singh staat al klaar en ook de bagage. We hieven niets af te rekenen. Koffie, thee en water zoveel je maar wilde was bij de prijs inbegrepen.
Naast de auto zitten de meisjes al klssr. Weer doeken uitgespreid op de grond en vol met weer dezelfde armbanden, ringen en prullaria. Smekend om iets te kopen. Op de tanden bijten en instappen. We hrbben nog dik vijf uur rijden voor de boeg. Naar het noorden in de buurt van Bhuj.
Langs de weg liggen grote hopen vuilnis. Het meeste daarvan plastic en al half verteerd. Hier is totaal geen besef aanwezig hoe slecht dit is. Iedereen gooit zijn rotzooi gewoon in het water of langs de water. Af en toe gaat de brand erin maar opruimen maar zelden. Hoe anders is het in Kerala waar zelfs plastic tasjes al verboden zijn. Daar wordt op scholen de kinderen al geleerd hoe ze ermee om moeten gaan. Dit kan per staat verschillen. In Gujarat lopen ze nog erg achter. Veel kinderen gaan niet naar school en moeten meewerken. Kleine jongens moeten al met een groep buffels of geiten naar de wei en herdertje spelen.
Ondanks de drukte schiet het best wel op en na dik twee uur rijden is het tijd voor thee. De italianen zijn VOOR ONS VERTROKKEN maar die halen we nu bij. Ze stoppen gelijk met ons. Eerst even de benen strekkenen dan thee bestellen. De Azuri komen ook naar binnen.Schuiven met z'n zessen aan een tafel aan en beginnen aan een door henzelf meegebrachte doos koekjes te eten. Dan brengt de ober hen 1 (EEN) kop thee wij dachten gelijk: waar blijven de rietjes? Een kop thee kost 20 roepies dat is ongeveer 2o cent.
Het toilet is een andere zaak. Dat bevindt zich in een apart gebouw bij de parkeerplaats. Ik ga naar binnen en deins gelijk terug. Een penetrante ...lucht komt me tegemoet. Een hele rij, wel 10 stuks, alleen maar mik wc's. Dan gelukkig EEN westerse toiletpot. Maar..helaas komt de stront me tegemoet. Nou dan gaat je blaas in de achteruit en hoef je acuut niet meer. Toen ik buiten kwam zat een hondsbrutale oude vrouw met een mobieltje aan haar oor tegen me te schreeuwen en te gebaren dat ik moest betalen. Nu ben ik normaal gesproken erg netjes maar er was een grens bereikt. Ik zei tegen haar dat ze maar eens gauw moest gaan ophangen en de wc moest gaan cleanen in plaats van zitten te bellen. Ik betaal alleen voor schone wc's. Trouwens ik was niet eens geweest. Maar het luchtte wel op.
We rijden weer verder en komen langs grote bekkens gevuld met water. Hetzelfde principe zoutwinning als gisteren maar nu op industriele schaal en ze zijn gevuld met zeewater. Grote bergen zout worden op vrachtauto's geladen en gaan naar wie weet waar naar toe.
Het landschap is verder nog groen en er worden groenten en kruiden verbouwd. Grote velden met katoenplanten zijn rijp voor de oogst. Ze zitten helemaal vol met grote witte dotten pluis. Grote witte stapels die op watjes lijken liggen bij de fabriek te wachten om verwerkt te worden. Af en toe moeten we wat langzamer rijden want dan komt er weer een kudde buffels aan of een herder met zijn geiten. Die hebben hier altijd voorrang.
Als het tijd is voor de lunch zoeken we een plaatsje onder een boom. We hebben voor onderweg een pakket meegekregen met vanalles erin. Een zwerfhond komt dat alles eens bekijken en begint te kwijlen bij het zien van al dat lekkers. Het water drijft uit zijn bek maar hij blijft op een afstand. Aangezien er geen mensen in de buurt zijn om iets aan te geven is het vandaag zijn lucky day. In dat smalle lijk passeb: 2 kippepoten, 2 bakken gebakken rijst, een gekookt ei en een dubbele sandwich. Hij schrokt alles op. Dit is de dag van zijn leven.
Hoe noordelijker we komen, hoe droger het wordt. Landbouw is niet meer mogelijk en de mensen houden alleen nog vee. De vrouwen verdienen de kost met het verwerken en borduren van textiel. De simpele katoenen stoffen worden bedrukt met mooie motieven. In een dorpje krijgen we een demonstratie block printen.
We rijden achter een wel erg hoog geladen vrachtauto. Die is te hoog voor de electriciteitskabels die over de weg gespannen zijn. Maar daar hebben ze iets op gevonden. Met een lange stok met daarop een soort omgekeerde riek moet iemand de kabels omhoog houden zodat de auto er voorzichtig onderdoor kan. Op de auto zit nog iemand met een rode vlag die het achterop komende verkeer in de gaten moet houden. Je moet het maar durven.
Bhuj nadert en we rijden langs een grote kazerne van de luchtmacht. De grens met Pakistan is niet ver weg en je moet de vijand goed in de gaten houden. Alle wachttorens zijn rondom met zandzakken bedekt en allemaal bemand. Op een bord staat'Tresspassers will be shot'. En daar twijfel ik niet aan.
Ons resort ligt 12 km voorbij Bhuj, dus buiten de stad. Aan het eind van een hobbelig landweggetje. Er verschijnen grappige witte huisjes met een dak van stro. Van hieruit een prachtig uitzicht over een meer. De ontvangst kon niet beter. Heel vriendelijk en met humor. De jongen die ons naar het huisje brengt is super enthousiast en dat werkt aanstekelijk. Mijn echtgenoot is er helaas niet zo goed aan toe. De rit in de open jeep van gisteren heeft hem, ondanks de dikke deken, geen goed gedaan. Hij ligt nu met een vrouwengriepje in bed. Har heeft last van zijn rug vanwege het gehobbel over al die drempels. Dus die doet het ook kalm aan. Ik heb dus het hele rijk voor mij alleen. Lekkere ligstoel, mooi uitzicht, kopje thee, koekje erbij en...onze eigen wifi. Vakantie dus. Alleen moet ik dit nog mijn buik duidelijk zien te maken. De wasmachine in mijn maag draait alleen nog korte wasjes en spoelt gelijk weer door. Zo hebben we alledrie ons eigen mankement.
'S Avonds gaan Har en ik maar eens op zoek naar het restaurant. Het is nog warm genoeg om buiten te zitten en we worden netjes bediend. Het eten is veeeel te veel en de ober wil ons volstoppen. Smaakt allemaal goed. Vooral het toetje. Bolletjes van gekookte gecondenseerde melk. Op smaak gebracht met rozenwater en gevuld met cashewnoten. Nog een kophe theena en een banaantje meenemen voor die arme Thei.
Welterusten...