24 januari Champaner

Namaste / kem tsjo allemaal,

Het nabijgelegen Champaner is een UNESCO Worldheritage site. Ons Paleisresort ligt hier 7 km ver vandaan. Het belooft weer warm te worden dus we zorgen ervoor dat we VOOR negenen op pad zijn. Tussen de mangobomen zijn de dorpelingen ondertussen al hard aan het werk. De grond rondom de stammen wodt losgemaakt en de afgevallen bladeren verzamelt.
We beginnen bij de Jama Masjid. Masjid betekent moskee. Je hoeft maar EEN keer een ticket van 500 roepie te kopen. Dat is geldig voor alle bezienswaardigheden in het archeologisch park. De Jama Masjid is een fotogenieke moskee uit de late 15e eeuw. Het is een mix van Hindu en Moslim cultuur en architectuur. Het ontwerp is eenvoudig en bijna zonder versieringen. De twee minaretten van 30 meter hoog wijzen trots naar de hemel. Binnen zijn statige pilaren en tegen het plafond een mooie roset. Bijna Jain kunst. De gebedsnissen zijn naar Mekja gericht. Hebben wel wat versieringen. Ik probeer de'microfoon' uit. Die werkt prima. In vroegere tijden fungeert de nis in de muur als zodanig.
Er zijn zo aardig wat moskeeën: Kevada, Shehar ki. De meeste liggen buiten het goed bewaard gebleven Pavagadh fort waar nog steeds mensen wonen.
Rond 1484 werd het meer dan een jaar belegerd door de Moslim sultans uit Ahmedabad. Tenslotte braken ze door de muren en de hoofdpoort. De Hindu leiders raakten gewond. Hun werd amnesty beloofd als ze zouden bekeren tot de Islam. Dat weigerden ze, en ze werden alsnog gedood. Hun zonen echter werden wel Moslim en er werd begonnen aan de bouw van de grote moskee. De stad werd Muhmudabad Champaner genoemd. Het werd zelfs even de hoofdstad.
Het leven was er voorspoedig. De handel bloeide en de stad was beroemd om zijn mangobomen, sandelhout en ruwe zijde. Tot in 1535 keizer Humayun binnenviel. Ahmedabad werd weer hoofdstad en Champaner raakte in verval. Bijna verlaten en verschillende eeuwen aan het lot overgelaten. Overwoekerd en vergeten.
De Britten kwamen in 1803. Er leefden op dat moment nog maar 500 mensen. De oude stad was een ruïne en helemaal begroeid. De Engelsen maakten hem weer tot een grote exporteur van zijde mssr het noodlot sloeg weer toe in de vorm van een cholera epidemie.
In 1879 kwamen er toch weer een paar stammen terug, de Bhil en de Naikda. En in de jaren die volgden werd er meer bekend over de geschiedenis en de mooie monumenten.
De laatste tien jaar staat Champaner weer volop in de belangstelling van archeologen en werd het zelfs Werelderfgoed.
Buiten de stad ligt de Pavagadh heuvel. 600 meter hoog. De eerste 6 km kun je met de auto omhoog daarna gaat het met de kabelbaan verder. Het is echter zo gigantisch druk dat we dat maar niet doen. Honderden schoolkinderen staan te wachten om omhoog te mogen gaan. Iedereen wordt bijna van de sokken afgelopen door de kleine witte ezels met oranje geverfde manen. Aan weerszijden van hun buik hangen jute draagtassen. Die zijn nu leeg maar ze zijn op weg naar beneden om nieuwe bouwmaterialen te halen. Helemaal op de top staat de Kalika Mata tempel.
In een nabijgelegen plaats, Jambughoda is vandaag markt. Zo heeft ieder dorp in de omgeving zijn eigen marktdag. Er is van alles te koop en het is erg kleurrijk. De kruiden en specerijen liggen hoog opgestspeld en er komt een heerlijke geur vandaan. Zo zijn er touwverkopers in alle soorten, maten en kleuren die je kunt bedenken. Er zijn kledingverkopers die de laatste 'mode' hebben hangen. Veel type trainingspak en allemaal syntetisch. Ook hier weer geweldig uitziende, verse groenten. Een lief vrouwtje wil wel op de foto. Maar haar goed gelukte, kraakwitte bloemkool moet er ook op. Wat is ze er trots op.
Een soort medicijnman doet wat kunstjes en probeert tegen ieder kwaaltje een soort amulet te maken. Kon je hem maar verstaan. Jammer.
Tegen lunchtijd, voordat het erg heet gast worden, zijn we weer terug. Helemaal op onszelf aangewezen, geen wi fi en zelfs helemaal geen internet.
We zitten weer op onze veranda en amuseren ons wel. Een van de pauwen is capriolen uit aan het halen. Hij is net in de allerhoogste boom geklommen. En wij maar denken dat het slome dieren zijn. Hij klimt helemaal tot in de top en blijft daar zitten. Hij stoot af en toe grote herrie uit. Wat daar zijn pauwen goed in.
Om half acht worden we gebeld dat het eten klaar is. Bij het zwembad is de tafel voor ons gedekt. Eigenlijk us het te koud om buiten te eten maar ze bedoelen het goed. Naast de tafel staat een grote schaal met een vuurtje erin. De fontein, vier waterspuwende olifanten, wordt aangezet. Wat romantisch met twee niet-romantische kerels. En van al dat geklater moet ik ook nog plassen.
Welterusten...