25 januari Champaner - Ahmedabad

Namaste allemaal,

Vandaag weer terug naar Ahmedabad en dan is het cirkeltje weer rond. Hier zijn we bijna drie weken geleden begonnen. Ons laatste ontbijt met ei/toast en jam. Wat zullen we dat gaan missen. Ons laatste hotel heeft wat meer sterren en vast wel harde broodjes. Vanmorgen hebben alle pauwen zich verzameld op het grasveld en geven nog een kleine show.
In het dorp waar we langsrijden zijn de vrouwen al druk bezig met water halen. Niet ieder hutje heeft een wateraansluiting maar om de zoveel meter is er een put. De dames dragen wel twee kannen tegelijk op hun hoofd. Sommige hebben de was al klaar en zijn al met de afwas bezig. Als ik hun was zou ik het water hergebruiken. Scheelt een keer lopen. Ik denk dat ze dat ook wel doen. Ze doen alles op hun hurken, op de stoffige grond.
Er komt een brommer aanrijden met een rare persoon erop. Hoj/zij heeft in de gaten dat we kijken en komt naar ons toe. We mogen hem fotograferen, hij blijft zelfs als een standbeeld staan. Ik maak hem complimentjes over zijn uiterlijk en hij (het is toch een hij) kijkt uit de hoogte. Hij is raar uitgedost. Hij heeft een soort mijter op zijn hoofd en zijn gezicht is wit geverfd. Ik vraag aan Singh of dit een man is die graag vrouw wil zijn. Dan druk ik me een beetje tactisch uit maar hij doet er ontwijkend en verlegen over. Morgen is het Republicans day en hij zegt dat diegene zich daarom heeft verkleed. Daar geloof ik niks van want het was een rasechte travestiet.
Het laatste gedeelte naar Ahmebadad is Express Highway. Een vierbaans tolweg waar geen brommers ed mogen rijden. Ik vind het gevaarlijker dan de gewone wegen hier. De vrachtauto's nemen beide banen in gebruik dus bij het inhalen moet je ertussendoor slalommen. Dan zijn er nog de auto's die het niet snel genoeg gast en die gewoon de vluchtstrook nemen.
Ahmebadad is druk en vuil en we kunnen gelukkig een rondweg nemen. Ons hotel ligt bij de luchthaven. Maar we hrbben nog anderhalve dag voordat we vrijdagnacht weer worden opgehaald. Even afschakelen en ons laten verwennen
Onze kamer ziet eruit als alle hotelkamers overal ter wereld, karakterloos maar wel erg schoon. Alle voorgangers hadden karakter en dan neem je sommige dingen op de koop toe.
We nemen afscheid van Singh. Hij heeft ons goed en veilig door Gujarat geloodst. Morgen moet hij weer aan de bak. Dan komt er weer een nieuwe groep. Wat en hoeveel dat weet hij nog niet. Geen tijd dus om naar Udaipur, naar vrouw en vier kinderen te gaan. Dat zijn 250 km, dus ruim vijf uur rijden hiervandaan. De bus doet er vrij lang over want een eigen auto of brommer heeft hij niet. Dat ritje kost hem echter maar 3 euro. Zijn vrouw woont met de kinderen bij zijn ouders. Hij is de oudste zoon dus het is traditie dat dan je bruid bij jouw ouders komt wonen. Zijn vader is boer, dus dan kan ze goed meehelpen. Tevens als oudedagsvoorziening. Geen verzorgingstehuis nodig.
Vandaag bestaat ons avondeten uit een lopend buffet. Ze hebben heerlijke ijsbergsla. Wat heb ik die gemist. Daar kan ik emmers van op. Verder is er voor ieder wat wils.
Buiten bij het zwembad is een soort conferentie aan de gang. Er worden volop oorkondes uitgedeeld. De dames zijn allemaal mooi uitgedost en er worden de nodige foto's gemaakt.
We staan vandaag maar eens extra lang onder de hete douche want hier hoeven we niet bang te zijn dat het water warme water opraakt of de stroom.
Welterusten...