10/11 juli 2016 KUKSU MUIZA
Blijf op de hoogte en volg Lojan & Thei
11 Juli 2016 | Letland, Kukšas
Sveiki allemaal,
Na een dagje Klaipeda zit het er hier weer op. Terug naar Letland naar een groot landhuis helemaal afgelegen op het platteland. Maar eerst willen we naar de Kruisenheuvel die nog in Litouwen ligt. Het is best een omweg maar de moeite waard. Het is zondag dus bijna geen verkeer. Het schiet dan ook lekker op.
De Kruisenheuvel ligt niet ver van de stad Siauliai waar we in een grote bocht omheen rijden. Het is een terp midden in een veld met duizenden kruisen en rozekransen. En vandaag komt er nog minstens eentje bij. Bij de parkeerplaats waar al de nodige autoś en bussen staan kopen we voor 1 euro een kruisje. Er zijn diverse kraampjes waar je die kunt kopen. Het varieert van 1 euro voor iets eenvoudigs tot 12 euro voor een levensgroot kruis. Deze heuvel is een groot symbool van het belang van het katholiek geloof in Litouwen. In 1831 verschenen de eerste kruisen op de heuvel. Eind 19e eeuw stonden er al 150 grote en tegen de tijd dat de Russen in 1940 Litouwen bezetten nog veel meer. De ongelovige Russen haalden de heuvel in 1961 helemaal leeg maar de kruisen kwamen terug.Zo ook in 1973 en in 1975. En ze blven maar steeds weer terug komen. Deze heuvel is dus eigelijk het symbool van de onverzettelijkheid van de Litouwers. Zelfs de Paus kwam na de Onafhankelijkheid in 1993 een kijkje nemen.
We lopen richting heuvel. Aan de voet al enkele grote Jezussen. Houten trappen helemaal omgeven dus kruisen in alle soorten en maten. Honderd duizenden. Bizar. Sommige liggen op grote hopen weg te rotten. We planten ons kruisje langs de trap. Er staat een bord: verboden kaarsen aan te steken. Best wel logisch. Je zou wereldnieuws kunnen maken. De grootse st. Jezushoop ooit.
Verder richting hotel. Tomtom vraagt of we ook onverharde wegen willen opnemen in de route. Natuurlijk. Voordat we het in de gaten hebben zijn we weer de grens met Letland over. Geen asfalt meer maar brede onverharde wegen door de bossen. Een kleine vos steekt plotseling de weg over. Tomtom is de kluts kwijt. Eerst maar eens een oud omaatje vragen. Die is erg mensenschuw en geeft geen antwoord. Of ze schaamt zich ervoor dat ze zich vandaag nog niet geschoren heeft. De dame van de kleine supermarkt is een stuk behulpzamer. Met handen en voeten en een beetje duits weet ze ons de weg te wijzen. Zo komen we bij KUKSU MUIZA. Eerst een prachtige oprijlaan omgeven door bloeiende bloemenborders en dan een groot terra cotta kleurig landhuis. Binnen in de grote hal zit de eigenaar al op ons te wachten. Alsof je terug in de tijd gaat. De oudste gedeeltes van het huis stammen uit 1720. Daarna zijn er nog diverse aan- en uitbouwen gedaan. Het was vroeger in het bezit van de rijke duitse landadel. Sinds de Sowjettijd is er niets meer aan gedaan. De huidige eigenaar is ook een Duitser. Een aangename man die er helemaal verfiefd op is geworden en het als bouwval gekocht heeft. Zeven jaar later en anderhalf miljoen later is het weer in zijn oude glorie te bewonderen. Herr Jahn is in zijn jonge jaren als kok begonnen en heeft zich in het hotelvak omhoog via diverse hotels over de hele wereld omhoog gewerkt. Na de verkoop van zijn vijf sterren hotels in Riga heeft hij hier van dit mooie oude huis zijn levenswerk gemaakt. Alle kamers zijn met zorg voor detail gerestaureerd. Onder elf lagen behang kwamen de originele muurschilderingen tevoorschijn. Alles is zoveel mogelijk in de oude staat teruggebracht. Omdat het gehele huis niet uit dezelfde periode stam hebben ook de diverse kamers een andere inrichting. Alles behorende bij die tijd. We krijgen een rondleiding door het huis. In de hal draait een grote houten trap naar de eerste verdieping. Helaas een replica. Er staat een gigantisch grote kast. Die heeft hij van een oude duitse dame cadeau gekregen. Zij ging naar een bejaardenhuis en kon hem niet meenemen. Om de paar maanden belt ze hem nog op hoe het met haar kast gaat. Naast de hal ligt de mannenkamer: de jagerskamer. Hemelsblauw met geweien en opgezette dieren. Nu in gebruik als eetkamer. Hierna kom je in de dameskamer, het boudoir. Vroeger ontving hier de dame des huizes haar gasten en het diende als slaapvertrek. Daarnaast weer een gigantische keuken. Door een glazen wand door midden gedeeld. Een kant in gebruik als ontbijtkamer. Aan de andere kant van de hal nog twee salons en een tuinkamer. Alles compleet ingericht. Boven bevinden zich nog elf gastenkamers. Een grote bibliotheek en nog een salon. Overal op ieder stukje muur hangen schilderijen.Overal staat wel iets.
We worden gevraagd hoe laat we willen eten en of we alles lusten.Herr Jahn gaat namelijk zelf voor ons koken. Eigenlijk wilde hij al lang met pensioen maar dan vindt hij eigenlijk maar niets. Daarom verhuurd hij wel maar maximaal vier kamers tegelijk.Het moet tenslotte ook nog leuk blijven. Het voelt alsof we thuis zijn. We mogen van hem dan ook overal op/aan/in/
Om zeven uur wordt hetavondeten opgediend. In de jachtkamer is de tafel al gedekt. Prachtig porcelein en kristal. Zilveren bestek en de kaarsjes alaan. Bloemen uit de eigen tuin. Vivaldi op deachtergrond. hij vraagt of we vis lusten. Nou en of. En dan begint het culinair avontuur. Eigengebakken brood met diverse soorten beleg. Koude tomatensoep.Mmm dan meloen met ham.
De vis is tarbot botermals met courgettes uit eigen tuin. Als je denkt alles te hebben gehad komen de aardbeien met slagroom. De fles drogewitte wijn is ondertussen ook al keizer. Er past nog net een kop koffie langs.
Tijd om in de salon voetbal te gaan kijken. Die arme Ronaldo met zijn krokodilletranen. Stiekem denken we al aan het ontbijt van morgen: ook alles uit eigen tuin, hausgemacht...
Ondanks de wind en het krakende oude huis dat piept en steunt hebben we heerlijk geslapen. De houten vloeren zijn verre van waterpas en hebben brede kieren. Geen muurof deurpost is waterpas.
We gaan naar de keuken om te ontbijten en daar wordt je stil van. Wat is er eigenlijk niet? Als we nog iets missen dan kunnen we dat bestellen. Een eitje van de eigen kippen kan er altijd wel in. Buiten regent het pijpestelen dus we doen er maar wat langer over.
Rond de middag is het droog. Even de benen strekken en de omgeving verkennen.We nemen de hond Gizmo mee. Dat is een golden Retriever type slaapkop, even breed als lang en allemansvriend. Maar voor een wandeling wel te porren. Hij sjokt rustig met ons mee. Om het meer heen is het makkelijkst. Van al dat gewandel krijgt Gizmo het heet. Hup even afkoelen in het water. Hij lijkt waarempel al wat slanker. Even uit de buurt blijven als hij zijn vracht gaat uitschudden. Genoeg beweging gehad voor vandaag. Lekker wat luieren, lezen en genieten van het huis. Het ruikt alweer heerlijk. Wat zullen we vanavond weer krijgen?
Het was een herhaling van gisteren. Alweer heerlijk en vers en met liefde bereidt. Gelukkig blijven we maar twee dagen. Zou anders nog niet meer weg willen hier.
Welterusten
Na een dagje Klaipeda zit het er hier weer op. Terug naar Letland naar een groot landhuis helemaal afgelegen op het platteland. Maar eerst willen we naar de Kruisenheuvel die nog in Litouwen ligt. Het is best een omweg maar de moeite waard. Het is zondag dus bijna geen verkeer. Het schiet dan ook lekker op.
De Kruisenheuvel ligt niet ver van de stad Siauliai waar we in een grote bocht omheen rijden. Het is een terp midden in een veld met duizenden kruisen en rozekransen. En vandaag komt er nog minstens eentje bij. Bij de parkeerplaats waar al de nodige autoś en bussen staan kopen we voor 1 euro een kruisje. Er zijn diverse kraampjes waar je die kunt kopen. Het varieert van 1 euro voor iets eenvoudigs tot 12 euro voor een levensgroot kruis. Deze heuvel is een groot symbool van het belang van het katholiek geloof in Litouwen. In 1831 verschenen de eerste kruisen op de heuvel. Eind 19e eeuw stonden er al 150 grote en tegen de tijd dat de Russen in 1940 Litouwen bezetten nog veel meer. De ongelovige Russen haalden de heuvel in 1961 helemaal leeg maar de kruisen kwamen terug.Zo ook in 1973 en in 1975. En ze blven maar steeds weer terug komen. Deze heuvel is dus eigelijk het symbool van de onverzettelijkheid van de Litouwers. Zelfs de Paus kwam na de Onafhankelijkheid in 1993 een kijkje nemen.
We lopen richting heuvel. Aan de voet al enkele grote Jezussen. Houten trappen helemaal omgeven dus kruisen in alle soorten en maten. Honderd duizenden. Bizar. Sommige liggen op grote hopen weg te rotten. We planten ons kruisje langs de trap. Er staat een bord: verboden kaarsen aan te steken. Best wel logisch. Je zou wereldnieuws kunnen maken. De grootse st. Jezushoop ooit.
Verder richting hotel. Tomtom vraagt of we ook onverharde wegen willen opnemen in de route. Natuurlijk. Voordat we het in de gaten hebben zijn we weer de grens met Letland over. Geen asfalt meer maar brede onverharde wegen door de bossen. Een kleine vos steekt plotseling de weg over. Tomtom is de kluts kwijt. Eerst maar eens een oud omaatje vragen. Die is erg mensenschuw en geeft geen antwoord. Of ze schaamt zich ervoor dat ze zich vandaag nog niet geschoren heeft. De dame van de kleine supermarkt is een stuk behulpzamer. Met handen en voeten en een beetje duits weet ze ons de weg te wijzen. Zo komen we bij KUKSU MUIZA. Eerst een prachtige oprijlaan omgeven door bloeiende bloemenborders en dan een groot terra cotta kleurig landhuis. Binnen in de grote hal zit de eigenaar al op ons te wachten. Alsof je terug in de tijd gaat. De oudste gedeeltes van het huis stammen uit 1720. Daarna zijn er nog diverse aan- en uitbouwen gedaan. Het was vroeger in het bezit van de rijke duitse landadel. Sinds de Sowjettijd is er niets meer aan gedaan. De huidige eigenaar is ook een Duitser. Een aangename man die er helemaal verfiefd op is geworden en het als bouwval gekocht heeft. Zeven jaar later en anderhalf miljoen later is het weer in zijn oude glorie te bewonderen. Herr Jahn is in zijn jonge jaren als kok begonnen en heeft zich in het hotelvak omhoog via diverse hotels over de hele wereld omhoog gewerkt. Na de verkoop van zijn vijf sterren hotels in Riga heeft hij hier van dit mooie oude huis zijn levenswerk gemaakt. Alle kamers zijn met zorg voor detail gerestaureerd. Onder elf lagen behang kwamen de originele muurschilderingen tevoorschijn. Alles is zoveel mogelijk in de oude staat teruggebracht. Omdat het gehele huis niet uit dezelfde periode stam hebben ook de diverse kamers een andere inrichting. Alles behorende bij die tijd. We krijgen een rondleiding door het huis. In de hal draait een grote houten trap naar de eerste verdieping. Helaas een replica. Er staat een gigantisch grote kast. Die heeft hij van een oude duitse dame cadeau gekregen. Zij ging naar een bejaardenhuis en kon hem niet meenemen. Om de paar maanden belt ze hem nog op hoe het met haar kast gaat. Naast de hal ligt de mannenkamer: de jagerskamer. Hemelsblauw met geweien en opgezette dieren. Nu in gebruik als eetkamer. Hierna kom je in de dameskamer, het boudoir. Vroeger ontving hier de dame des huizes haar gasten en het diende als slaapvertrek. Daarnaast weer een gigantische keuken. Door een glazen wand door midden gedeeld. Een kant in gebruik als ontbijtkamer. Aan de andere kant van de hal nog twee salons en een tuinkamer. Alles compleet ingericht. Boven bevinden zich nog elf gastenkamers. Een grote bibliotheek en nog een salon. Overal op ieder stukje muur hangen schilderijen.Overal staat wel iets.
We worden gevraagd hoe laat we willen eten en of we alles lusten.Herr Jahn gaat namelijk zelf voor ons koken. Eigenlijk wilde hij al lang met pensioen maar dan vindt hij eigenlijk maar niets. Daarom verhuurd hij wel maar maximaal vier kamers tegelijk.Het moet tenslotte ook nog leuk blijven. Het voelt alsof we thuis zijn. We mogen van hem dan ook overal op/aan/in/
Om zeven uur wordt hetavondeten opgediend. In de jachtkamer is de tafel al gedekt. Prachtig porcelein en kristal. Zilveren bestek en de kaarsjes alaan. Bloemen uit de eigen tuin. Vivaldi op deachtergrond. hij vraagt of we vis lusten. Nou en of. En dan begint het culinair avontuur. Eigengebakken brood met diverse soorten beleg. Koude tomatensoep.Mmm dan meloen met ham.
De vis is tarbot botermals met courgettes uit eigen tuin. Als je denkt alles te hebben gehad komen de aardbeien met slagroom. De fles drogewitte wijn is ondertussen ook al keizer. Er past nog net een kop koffie langs.
Tijd om in de salon voetbal te gaan kijken. Die arme Ronaldo met zijn krokodilletranen. Stiekem denken we al aan het ontbijt van morgen: ook alles uit eigen tuin, hausgemacht...
Ondanks de wind en het krakende oude huis dat piept en steunt hebben we heerlijk geslapen. De houten vloeren zijn verre van waterpas en hebben brede kieren. Geen muurof deurpost is waterpas.
We gaan naar de keuken om te ontbijten en daar wordt je stil van. Wat is er eigenlijk niet? Als we nog iets missen dan kunnen we dat bestellen. Een eitje van de eigen kippen kan er altijd wel in. Buiten regent het pijpestelen dus we doen er maar wat langer over.
Rond de middag is het droog. Even de benen strekken en de omgeving verkennen.We nemen de hond Gizmo mee. Dat is een golden Retriever type slaapkop, even breed als lang en allemansvriend. Maar voor een wandeling wel te porren. Hij sjokt rustig met ons mee. Om het meer heen is het makkelijkst. Van al dat gewandel krijgt Gizmo het heet. Hup even afkoelen in het water. Hij lijkt waarempel al wat slanker. Even uit de buurt blijven als hij zijn vracht gaat uitschudden. Genoeg beweging gehad voor vandaag. Lekker wat luieren, lezen en genieten van het huis. Het ruikt alweer heerlijk. Wat zullen we vanavond weer krijgen?
Het was een herhaling van gisteren. Alweer heerlijk en vers en met liefde bereidt. Gelukkig blijven we maar twee dagen. Zou anders nog niet meer weg willen hier.
Welterusten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
