DMZ

Hallo allemaal,

Vandaag een druk programma. Dus maar gauw beginnen.
De dag begint niet goed. Volop bewolkt en een miezerige regen. Dus toch maar de regenjasjes aandoen het is gelukkig niet koud.
Naar de Gedemilitariseerde Zone is het ongeveer 2 uur rijden. De DMZ was een strook niemandsland rond de 17e breedtegraad die het land in tweeën verdeelde. Noord Vietnam: de communisten en Zuid Vietnam niet-communisten en oppositie. In deze brede strook waren wapens officieel verboden en hij was om te voorkomen dat beide partijen tegenover elkaar zouden staan. Het blijkt achteraf echter het zwaarst gebombardeerde gebied in de Vietnamoorlog te zijn. Hier kwamen de meeste burger en militairen om.
We beginnen bij de Hien Luong brug over de rivier de Ben Hai. De grens tussen noord en zuid liep midden over de brug. De oude brug die in 1967 werd verwoest was oorspronkelijk rood aan de noordkant en geel aan de zuidkant geverfd. Voor we de brug oversteken is er een klein gebouw waar veel foto's over de oorlog te zien zijn. Erg indrukwekkend.
Volgende stop is bij de Vinh Moc tunnels. Hier hebben meer dan 1000 mensen zich schuilgehouden tijdens de oorlog. Oorspronkelijk waren ze ongeveer 10 meter diep maar toen er bommen ontwikkeld werden die veel verwoestender waren moesten de mensen nog verder gaan graven. De diepste gedeeltes liggen dan ook 23 meter.
Gewapend met één zaklamp gaan we tunnelingang 3 in. Na een paar meter stopt de houten bekleding en bestaan de wanden uit keiharde kleigrond. Het wordt snel warm en benauwd (of ligt dat aan ons). Al met al valt het nog mee. Alleen af en toe bukken en het wordt nergens echt smal. In de wanden zijn kleine nissen waar een familie een soort privéruimte had. Af en toe hangt er een kleine lamp maar voor de rest is het stikdonker. Na een 20 minuten klauteren we door ingang nr. 5 weer naar buiten. Er zijn in totaal 13 verschillende ingangen. Een enkele richting zee zodat er frisse lucht naar binnen kan.
In een klein restaurantje kregen we een heerlijke lunch. Maar goed dat we de tunnels al gedaan hadden want dat was na de lunch niet meer gelukt.
Een bezoek aan de citadel van Quang Tri was ook de moeite waard. Hier ook diverse foto-exposities. De stad was helemaal weggevaagd en ook van de citadel was weinig over. Behalve een enkele bomkrater is er niet veel meer over wat aan deze oorlog herinnerd.
Wat we in Laos gezien hebben was vele malen indrukwekkender. Hier raakt het je minder.
Op de terugweg naar de ruïne van de La
Vang kerk. Alleen de toren staat nog. Het schip van de kerk is als een soort serre aan de kerk gebouwd. Het geldt als bedevaartsoord voor de katholieken in Vietnam. Het wijwater word dan ook niet per fles maar met de jerrycan meegenomen.
Eigenlijk stond nog een oorlogskerkhof op het programma maar vanwege de regen is dit uitgesteld tot morgen. Er zijn er hier toch zat. Echter alleen voor soldaten van de Noord Vietnamezen. De graven van de Zuid Vietnamese soldaten zijn allemaal vernietigd.
Tijdens het avondeten raakten we in gesprek met een leuk stel. Zij: Nederlands. Hij: Italiaan. Zij zijn van plan om 6 maanden door Azië te trekken. Vietnam wordt met de motor gedaan. Petje af en we zullen hun blog volgen.
Tot morgen.