Donderdag 22 januari POKHARA

Namaste,

Vandaag krijgen we, als het even meezit, iets heel bijzonders te zien. Ishwor heeft ons gisteren beloofd ons mee te nemen naar een typisch nepalees familiefeest. Allemaal ter gelegenhedi van een jongen die vandaag 12 jaar wordt. Dit is de leeftijd waarop hij als volwassene wordt bechouwd. Houdt hij dit feest niet dan kan hij later niet trouwen. Maar Ishwor zegt veel als de dag lang is dus afwachten. Na het ontbijt zitten we op hem te wachten maar hij schijnt met de twee Chinese jonge meiden op pad te zijn. Potverdorie. We hadden ons verheugd op het verjaardagsfeestje. Dan gaan we maar op eigen houtje wat wandelen. De World Peace Pagoda is niet ver weg. Althans het lijkt een korte wandeling. Maar zoals alles hier, is dat niet zo simpel. We moeten weer een stuk klimmen en een aantal trappen naar beneden. Daar is de weg plotseling versperd door een hek dai ooit een keer is omgevallen. Daarna is er nooit meer wat aan gedaan. Omkeren dan maar.
We komen weer bij de weg en daar zit meneer rustig te kletsen bij het snoepkraampje. Hij rent al voor ons uit en zal ons alsnog wegbrengen. Maar ook dat is niet eenvoudig. De jarige woont een stuk de berg af in het dal. Er gaat geen weg naar toe. Dan maar over smalle trappetjes en langs de koeienstallen. Langs betonnen richeltjes komen we bij het huis waar het feestje plaatsvindt. Van heinde en verre zijn de mensen in hun beste kleren gekomen om de ceremonie die erbij hoort bij te wonen. Een gedeelte ervan is al achter de rug. Zijn haren zijn op een klein plukje na al afgeschoren. Iedereen, jong en oud, krioelt door elkaar en het is een gekakel van jewelste
Als we bij het huis aankomen zien we een soort prieel van planten en bloemen. De jongeman zit in lotushouding met om zijn middel een handdoek eronder. Hij is omringt door priesters. In het midden staan terra cotta potjes met wierook en kaarsjes. Hij is samen met de priester bezig mantra's op te zeggen.
Ik kijk eens goed: dat is warempel die kleine wijsneus van gisteren. Dat superintelligente mannetjes dat zo goed Engels sprak en met zijn tantes en oma rijst aan het stampen was.
Hij herkent me nu ook en ik zwaai stilletjes naar hem. Hij zwaait stiekem terug. Soms heb je gelijk een klik met mensen en dat had ik met dit jongetje.
Je ziet dat hij volop geniet van alle aandacht.
Er worden stoelen voor ons aangesleept. Iedereen accepteert het dat we zomaar op het feest komen. De Chineesjes zijn er ook en vinden het prachtig. Volgens eentje het mooiste dat ze ooit heeft meegemaakt en ze laat me trots de wel 200 foto's zien die zeal gemaakt heeft. Het haren snijden heeft ze zelf op film.
De tantes gaan rond met grote schalen met geschild fruit. We krijgen ook wat aangeboden. Je weet wat de GGD altijd zegt maar wat kan het schelen. We nemen gewoon een stuk.
Nu komt weer een fase in de ceremonie.. De jongen moet weer een paar rondjes om het prieel lopen, begeleidt door zijn ouders. Er worden nieuwe offers gebracht. Tot nu toe is hij gekleed in een handdoek maar hij krijgt een complete set kleren kado. Die moeten gelijk aan. De jeans is een beetje op de groei. Die kan hij vast tot zijn eventuele huwelijk nog welaan. Geen probleem er hoort ook nog een riem bij die stevig om zijn kleine middel wordt gesnoerd. Zo die valt niet mee uit. Dan volgen t-shirt, sweatshirt en ook schoenen en petje ontbreken niet. Om zijn nek nog een ketting van gras met mooie glitters en dan mag hij op een stoel gaan zitten. Van een prachtig uitgedoste dame krijgen we een bloem net zoals iedereen trouwens. Er wordt gezongen en als het liedje ten einde is gooit iedereen de bloem naar hem toe. Iedereen staat in de rij om hem een kadootje te geven. Hij zit als een prins opde stoel en laat alles over zich heen komen. Roepiebiljetten worden onder zijn muts geduwd en van iedereen krijgt hij roodgekleurde rijst op zijn voorhoofd geplakt. Dan zijn wij aan de beurt. We geven uiteraard ook wat geld. Door al die rijst kan hij bijna niet meer uit zijn ogen kijken.
Er blijven maar niieuwe mensen bijkomen. De dames zijn allemaal in hun mooiste rood met groene kleren. Die staan hun prachtig, vooral met hun gitzwarte haren.
Tijd voor ons om plaats te maken en weer terug te klimmen naar ons hotel.
Dus weer overal op, over en langs. De koeien kijken ons een beetje sloom aan en kauwen dan weer verder.
Die middag nemen we maar een time-out. Morgenvroeg weer voor dag en dauw op pad. Zal voor onze bus en chauffeur weer even wennen zijn.
Vanavond krijgen we een speciale verrassing voor het avondeten. Zoals altijd is het vuur al aan. Op het rooster liggen heerlijke gemarineerde groenten en aardappelschijfjes. Dat laten we ons goed smaken. Het 'hulpje' moet alles goed in de gaten houden en opletten dat niets aanbrand. Dat is lastig zonder stroom (alweer) en met een zaklamp. Ik leen hem mijn hoofdlampje. Deze 'hulp' manusje-van-alles komt altijd in de namiddag de tuin in orde maken. Hij zorgt voor het vuur en allerlei andere klusjes. Iemand die ZO klein is als hij, maar toch geen lilliputter heb ik nog nooit gezien. Hij past onder mijn oksel door. Hij woont hier een 20 minuten vandaan en werkt al 7 jaar voor Ishwor. Dit is zijn bijbaantje want hij heeft zelf een kleine boerderij met wat vee. Altijd, weer of geen weer, kou of geen kou, verschijnt hij in korte broek met teenslippers.
Ondertussen is het al negen uur en we kunnen horen dat het feest in de verte nog steed aan de gang is. Ze zullen de hele nacht doorgaan met zingen en lol maken. Je wordt tenslotten maar EEN keer 12 jaar. Niet waar.
Fijn dat deze eenvoudige mensen van alles een feestje maken. Dat is niet groots of duur maar met z'n allen is het erg gezellig.
Morgen vroeg op vanwege de lange rit naar Talpa.
Welterusten