6/7 januari Dusseldorf/Dubai/Chennai

Hallo allemaal,

Alle goede dingen in 3-en, dus nu voor de derde keer naar India. Van winters Nederland naar zonnig en warm Tamil Nadu. Van min 7 naar plus dertig. Een temperatuur en een cultuurchoque.
Alles begint goed: taxi op tijd, makkelijk inchecken en het lange wachten kan beginnen. Maar eerst nog even door security. Niet zo eenvoudig want in wordt er weer ' uitgevist'. Tas en kleren worden gecontroleerd op sporen van drugs. Nu ziet mijn neus er op dit moment wel uit als die van een cokesnuiver door al dat gesnotter van de afgelopen dagen maar laten we het maar op een gewone steekproef houden. Natuurlijk helemaal clean.
Alles gaat voorspoedig totdat het tijd wordt om op te stijgen. Dat wordt de hele tijd maar uitgesteld. We worden geinformeerd dat er te veel ijsvorming op de romp van het vliegtuig is en dat zal er eerst af moeten. Niets aan te doen. Dan maar vast een film bekijken. Bridget Jones' baby lijkt me wel leuk. Maar wat een afknapper. Renee Zellwegers maniertjes en accent zijn helemaal uitgewerkt. En een erg laf einde van de film. Maar zo hoef je dus ook geen stelling te nemen.
Niet eens zo erg veel te laat landen we in Dubai. Midden in de nacht is het hier nog 23 graden en jekunt de drukkende hitte voelen. Laag EEN van de kleren gaat al uit. Deze keer alweer pech: bij security gaat bij mij het alarm af. Met een knappe dame in uniform naar hokje 5 voor de strip surge. Niets uiteraard.
Nu hebben we nog een lange weg te gaan: dertig minuten lopen naar de volgende gate. Flink doorlopen, lift, trein, lift. Al slalommend voorbij de slenteraars. Ondanks dat het rond twaalf uur is, is de luchthaven afgeladen vol. Alle winkels zijn gewoon open. Verveelde verkopers hangen over hun toonbank of spelen met hun mobieltje.
Gelukkig gaat het vrij snel door naar Chennai. Nog vier uurtjes en we zijn in India. Maar dat moeten we eerst nog maar eens binnen zien te komen. Ondanks het van te voren geregelde e-visum willen ze NOG een keer een foto en vingerafdrukken. Ik zie de bui al hangen. Die van Thei zijn onmogelijk te nemen en je hoeft geen Sherlock Holmes te zijn om te voorspellen hoe dit afloopt. Allereerst zijn er van de tien beschilbare balies maar twee bezet. Daarachter zitten twee typisch Indische ambtenaren die net zoals hun computer uit de vorige eeuw niet vooruit te branden zijn. Dan krijg je ook nog eens het gevoel dat je altijd de langzaamste rij hebt gekozen want bij de buurman gaat het veel sneller.Vooral als bij een meisje VOOR ons het apparaat niet meer wil. De beambte gaat weg en laat iedereen gewoon staan. Het meisje draait zich om en verontschuldigd zich. Na een dik kwartier komt hij terug en gaat gewoon verder. Poging twee. Die lukt gelukkig. Thei is aan de beurt. Die laten we maar als eerste gaan. Weten we gelijk waar we aan toe zijn. Ondanks dat alle gegevens tijdens de visumaanvraag zijn doorgegeven moet hij nog van alles weten. Maar gelukkig komen we ook hier weer doorheen.
Het vliegveld van Chennai is van het soort: rustieke vergane glorie dus geen airco en vrij smerig. Hipsters zouden het eerder vintage noemen.
Het is ondertussen al meer dan een uur verder dus we vermoeden dat onze bagage ergens in een hoek gekwakt is. Maar nee hoor, de band moet zelfs nog beginnen. Misschien spelen de bagagedragers onder EEN hoedje met de immigratieambtenaren: hij houdt de mensen bezig en zij hoeven niet zo snel te werken. Dat doen ze dan ook niet want de koffers komen maar mondjesmaat op de lopende band. De temperatuur begint ook al op te lopen en het gebrek aan slaap begint zijn tol te eisen. Eindelijk alles compleet en naar de uitgang.
Zoals altijd worden we weer opgewacht door de chauffeur en iemand van de reisorganisatie met alle vouchers en informatie die we nodig hebben.
Omdat het nog te vroeg is om naar het hotel te gaan krijgen we eerst nog een rondje Chennai. De derde grootste stad van India.
DE pinautomaat in de luchthaven had al geen biljetten meer en dit blijkt al een voorbode te zijn. Talloze ATMśin de stad maar allemaal leeg. Er is een gigantisch gebrek aan bankbiljetten. Eindelijk een gevonden die het wel doet maar het maximale bedrag dat je kunt pinnen is twee briefjes van 2000. Dat is ongeveer 50 euro. Verder geen kleine coupures. Probeer hier maar eens een flesje water mee te kopen.
De sightseeing tour voert ons langs de bezienswaardigheden van Chennai. Bij de Saint Thomas Cathedral stappen we uit. De apostel Thomas zou er begraven liggen maar de tombe houden we voor gezien. er zijn trouwens vrij veel kerken hier vergeleken bij andere landen in Azie. Chennai heette vroeger Madras en was een Portugese kolonie. Vandaar de Christenen.
We vertrekken richting zuiden naar Mahabalipuram. Af en toe zien we aan de linkerkant een vleugje zee. De golf van Bengalen. Er is veel verkeer. Dat is weer wennen aan al dat getoeter. Verkeersregels zijn er weer niet. Zo duurt het wel een uur voordat we de stad uit zijn.
Een heerlijk hotel wacht op ons en het is te verleidelijk om even een middagdutje te doen. Daarna een heerlijk douche en wat te eten. We beginnen maar met medium spicy.
Na het eten vroeg naar bed om nog wat in te halen en welterusten