14 januari MADURAI

Vanakkam allemaal en happy Pongal,

Ierdereen is vandaag in de ban van het Pongal festival en wenst elkaar Happy Pongal. Het wordt alleen in deze staat, Tamil Nadu, gevierd en is te vergelijken met Kerstmis, kermis en Thanksgiving in EEN. Als we na het ontbijt buiten komen staat een groepje vrouwen voor de ingang van ons hotel een vuurtje te stoken. Dat midden in een mandala-achtige tekening. Die wordt gemaakt van een wit poeder als een tekening. Het is as vermengt met rijstpoeder. De tekening vervaagt in de loopvan de dag omdat de mieren ermee aan de haal gaan. Die zijn er dol op. Daarna wordt de tekening ingekleurd met felle fluoriserende poeder. Ji kunt het overal in kleine zakjes kopen. In de klei pot die ophet vuurtje staat wordt stevig geroerd. Hierin zit rijst met suikerriet zodat je een soort rijstpap krijgt. Nog en nachtmerrie.
Als de rijst klaar en gaar is wordt hij aan de omstanders uitgedeeld. Maar daar kunnen we jammer genoeg (grapje) niet op wachten.
We gaan naar Kodimangalam village waar een heel programma aan festiviteiten gepland is. Het is niet ver, ongeveer 15 km van Madurai. Op straat is het erg rustig vandaag en het schiet eens zo snel op. Zelfs de bloemenmarkt, gisteren nog zo druk als een bijenkorf, is nu bijna uitgestorven.
In Kodimangalam zijn wij niet de enige toeristen.Er staan al heel wat busjes en auto' s in de berm. Een aantal vrouwen is ook hier bezig met het koken van de rijst. Stenen potten staan rechtstreeks op het vuur en er wordt ook weer stevig geroerd. Even verder is een grote kring gemaakt van tuinstoelen en in het midden zullen de voorstellingen plaatsvinden. We gaan vast zitten en het orkest begint te spelen. Doordringende fluiten en ritmische trommels. Twee dames en een ietwat verwijfde man beginnen te dansen. Dan komt er nog een lange bonenstaak in een blauw kostuum kunstjes doen. Het is een beetje amateuristisch maar ze hebben er duidelijk zin in. Dat is het voornaamste. Een groep jongemannen in witte lange onderbroek met daarvoer een fel gekleurd satijnen broekje doen ook een dans. Ze proberen een aantal toeristen hierbij te betrekken maar het ziet er allemaal een beetje harkerig uit. Er gaan schalen met eten rond en iemand deelt flesjes water uit. De kinderen uit het dorp vermaken zich en hebben de grootste lol als ze op de foto mogen. Er wordt ook door de Indiers zelf heel wat afgefotografeerd. Bijna iedereen heeft een mobieltje en zelfs de allerkleinsten weten ermee om te gaan. Het verveelt geen minuut maar voordat het toch saai gaat worden gaan we terug naar Madurai. De kookpotten zijn nog allemaal in gebruik en de dames zorgen ervoor dat de boel niet aanbrand. We krijgen een banaan aangeboden en gaan terug naar de auto.
Langharige geiten worden langs de kant van de weg eens goed gewassen en krijgen een schoonheidsbehandeling.Ze worden met het poeder van de prachtigste kleuren voorzien. Nu zien ze eruit als een punker. De magere koeien worden ook opgevrolijkt en krijgen gekleurde stippen. Zelfs de uiers worden niet overgeslagen. De hoorns zijn voornamelijk paars. Het is net alsof Pippi Langkous hier langs is geweest. Je loopt hier als koe danig voor schut.
In Madurai aangekomen rijden we naar het Tirumalai Nayal Paleis. Het is best een bezoek waard. Het is in 16 nog wat gebouwd door een Italiaanse architect. Het is een mix van stijlen en heeft wel iets bijzonders. Helaas zorgen grote families duiven ervoor dat het niet zo fris oogt. Waar duiven zijn is namelijk ook stront. Maar goed dat we onze schoenen aan kunnen houden. Het palesi is opgetrokken rond een binnenplaats met hoge zuilengalerijen. Er ishelaas nog maar een vierde deel over van het oorspronkelijke gebouw. Dat heeft namelijk een reden, namelijk: de kleinzoon van de Maharadja werd ziek, Dan wordt er altijd een astroloog bij gehaald. Deze verklaarde, na het bepalen van een horoscoop, dat het paleis helemaal op de verkeerde plek staat. Zijn kleinzoon zou pas beter worden als dit zou worden rechtgezet. De Maharadja geeft opdracht om in Trichy een nieuw paleis te bouwen en dit af te breken. Dit is voor drie vierde deel gelukt maar het palesi in Trichy is er nooit gekomen want ondertussen stierf de Maharadja. Voor deze leuke anecdotes heb je dus een gids want dit staat niet in de boekjes. Fransje Bauer is wel een rare snuiter maar wel een leuke.
Volgende stop is de Sri Meenakshi tempel waar we gisteravond al zijn geweest. Die verveelt helemaal niet. Het is een van de indrukwekkendste Heiligdommen van India. Elfhoge torens steken boven de daken uit. Beladen met honderden (1011) geelden van godheden in alle mogelijke kleuren. Er zijn talloze binnenplaatsen en hallen. Zuilengalerijen met bijna duizend pilaren. Je waant je in de 16e eeuw. Een groot bekken met water doet dienst voor de gelovigen om hierin een zuiverend bad te nemen. Een mooi beeld van Ganesh, de olifantengod uit de 17e eeuw. Helemaal bedekt met olie en bloemen. men doet het beeldiedere dag een neiuwe doti aan.Een doti is een doek die de mannen om de heupen dragen. Zoals een sarong. Soms wordt hij van achter door de benen door naar voren ingestopt. Dit ziet eruit als een gigantische pamper.
Ganesh wordt op een aparte manier geeerd. Niet met de handen tegen elkaar alsof je bidt maar met je handen kruislings aan je oorlellen trekken.
Daarbij drie keer door de knieen hurken en dan met je knokkels tegen je voorhoofd slaan. En waarom is dat dan vragen we ons af. Dit is om alles goed te kunnen onthouden en je hersenen te activeren. Vroeger trokken gemene schoolmeesters en juffen aan de oren van de leerlingen. Dat was opdat je niet zou vergeten waarom ze dat deden. Daar zit wat in. Maar goed dat dit tegenwoordig niet meer mag.
De tempel heeft nog meer leuke dingen. Fransje wijst ons naar een plafondschildering van een linga. Zeg maar de vereenvoudigde vorm van een piemel met daaromheen een vulva. Als je ervoor staat wijst de ingang van de vulva recht naar je toe. Loop je naar links of naar rechts dan draait ze met je mee. Zelfs als je 180 gr draait. Erg raar en niet te verklaren. Helemaal las ik de foto' s bekijk die ik uit iedere positie heb gemaakt. Hierop is het hele fenomeen niet te zien. Wat zou achter dit gezichtsbedrog kunnen zitten.
Fransje verraadt het niet,
Hij laat ons de voet van een Shivabeeld voelen. Alsof je een levende voet vastpakt. Met teennagels en al.
In een nis staat een klein beeld van een godin waarvan ik de naam kwijt ben.
Voor het beeldje hangen een paar gele zijden doeken. Hier komen zwangere vrouwen bidden voor een voorspoedige bevalling. Als dit inderdaad het gevalis komen ze na afloop een gele zijden doek brengen en hangen die over het beeld. Aan de hoeveelheid gele doeken te zien hebben de meeste vrouwen het overleefd.
Het isook raar dat het complex 5 ingangen heeft. Normaal zijn dat er vier zoals de vier windstreken. Hier is de westpoort het hoofd.Zuid en noord zijn de armen. Twee oostpoorten zijn de beide benen.
Allemaal leuke weetjes, Fransje komt hier vaak drie keer per dag en dat is te merken. Iedereen schijnt hem te kennen. Hij weet nog een leuk uitkijkpunt waar we de verschillende torens kunnen bewonderen. Maar dit is een addertje onder het gras. Het blijkt een winkel boordevol tapijten, beelden en schilderijen te zijn. Om op het dak te komen moeten we verschillende trappen op. Iedere volgende etage is alleen te bereiken door een rondje te lopen. Het personeel dat overal staat opgesteld wrijft zich al in de handen. Die komen straks van een koude kermis thuis. Het uitzicht vanaf het dak valt vies tegen. Had er maar een koffietent van gemaakt had je nog wat kunnen verdienen. Nu langs al die teleurgestelde mannen weer naar beneden.En volhouden dat we geen interesse hebben want zodra je maar even laar merken dat je ergens naar wilt kijken ben je hier voorlopig nog niet weg.
Op de terugweg is het moeilijk een restaurant te vinden dat open is. Vanwege Pongal is veel gesloten. Naga weet nog wel iets. Het is weliswaar westers en in een groot hotel maar het eten smaakt goed.
Het is nu laat in de middag. We zijn nu al een week op pad en in al die tijd zijn de koffers nog niet georganiseerd. Het wordt tijd voor de grote schoonmaak. Alles maar eens opnieuw sorteren. Ik zal er maar eens een HIS en HERS van maken ben ik s' morgens van een hoop gedoe af.
Welterusten.