19 januari Munnar - Kochin

Vanakkam allemaal,

Vandaag weer verder naar de westkust van India, de Indische Oceaan. Zoals ik al zei is dit een typisch Indisch hotel, misschien weleen tikkeltje TE Indisch. Het begint al bij het ontbijt. Op het menu bloemkool met aardappels en gekiemde boontjes. Dat gaat de beide heren een stap te ver en ze houden het bij toast en jam. Moet zeggen dat het niet verkeerd smaakt maar voor ons niet echt iets als ontbijt. Ze missen hun eitjes nu al, die watjes. Vandaag zal de jeep van het hotel ons naar de hoofdweg brengen. Naga krijg je met geen vijf paarden meer het stijle weggetje naar beneden en weer omhoog. In de jeep is het een peulenschil. Alhoewel de chauffeur maar net boven het stuur uitkomt. Maar hij kent de weg als geen ander. Even de bagage omladen en dat is zo gepiept. Zodra we Munnar verlaten is het bye bye thee. Jammer want dat landschap verveelde nooit. De afgelopen dagen hebben we in het retreat onze batterij goed op kunnen laden alleen met alle andere batterijen is het slecht gesteld, Stroom was schijnbaar op rantsoen en alle stopcontacten waren waardeloos. Alles is zo goed als leeg. Ook de wifi was onbetrouwbaar.
Naga doet het nu rustig aan. De weg is volmet bochten maar na een aantal kilometers is het bijna vlak. Het wordt langzam tijd voor koffie en in het wegrestaurant treffen we de gids van dag 1. Wat een toeval. Hij is met een groepje Fransen onderweg. We kopen en eten wat ḧhome made chocolate, de eerste sedert weken, en zijn weer op pad.
Achter ons luid getoeter en we worden ingehaald door een politie-auto. Vlak daarachter nog een dikke auto met een speciaal nummerbord. een minister volgens Naga.
Langs de gehle weg ontzettend veel kerken en kapellen. De een nog mooier dan de ander.
Als we Cochin naderen zien we grote watervlaktes: de backwaters. Er staan hoge flatgebouwen. Dit hebben we sinds Chennai niet meer gezien. Het is een grote maar welknusse stad die uit verschillende gedeeltes bestaat. Ons hotel is in Fort Cochin, het oudste. Er zijn interessante gebouwen die we morgen gaan bekijken.
Ons hotel wordt gerund door een paar opgeschoten jongens. Erg behulpzaam en spontaan. We hebben gelijk een klik.
Het wordt tijd om iets te gaan eten en zij bevelen Oceanos aan. inderdaad een goede keus. Een vriend met tuk tuk brengt ons ernaar toe. De tonijn smaakt heerlijk en de portie is wel twee keer zoveelals thuis.
We hebben ook al een reservering laten maken voor het Kathakali dansen maar eerst laat de tuk tuk chauffeur ons het oudste gedeelte van Kochi zien. Daar waar vroeger en ook nu nog de specerijen verhandeld werden. We zien hoe grote stapels gember worden gesorteerd en verscheept. Twee dames zeven met een grote zeef alle poeder van de gember. De poeder is voor eigen gebruik, de rest voor de export. Zwaar en vies werk en niet goed voor de longen. Ik mag meehelpen maar dat valt niet mee. Zin om nog wat te kopen hebben we niet dus gauw wegwezen uit de ouderwetse winkel.
We gaan alvast naar het Khatakali theater. De echte voorstelling begint om 6 uur maar je kunt tevens om vijf uur de grimeersessie mee maken. Alle acteurs zitten op het podium en beginnen aan het uitgebreide en ingewikkelde schilderen van hun gezicht. Daarna worden er kragen van papier op hun gezicht bevestigd. Tijdens de voorstelling wordt er door de acteurs niet gesproken. Alles is af te lezen aan hun gezichtsuitdrukking en de plaatsing van handen en vingers. Het vergt jaren van scholing.
Dan gaat het eindelijk echt beginnen. Ritmische trommels en een zanger die een, voor ons eentonige melodie zingt.
Het verhaal gaat natuurlijk over goden en hoe het goede het kwade overwint. Het goede tussen aanhalingstekens want bij de schurk worden door de held de darmen verwijderd en om zijn dame gedrapeerd. Repen rode stof vliegen over het toneel. (de darmen). Het begint een beetje eentonig te worden en na anderhalf uur is het afgelopen.
In het donker zien de straten van Cochin er heel anders uit en we moeten een paar keer de weg vragen. Gelukkig toch gevonden.
Welterusten...