Zaterdag 12 januari Kalaw

Vanmorgen al vroeg op want we moeten met de trein naar Aung Bang en dan verdere naar Kalaw. Het is alweer erg koud geweest vannacht. Dat is wennen want de temperaturen overdag zijn hoog maar het koelt heel erg af.
Als we bij het treinstation aankomen is het een drukte van belang. Het halve Birmese leger heeft besloten dezelfde trein als ons te nemen. We hebben dan wel gereserveerde plaatsen in de 'upper class' maar onze gids moet afwachten of die niet geconfisceerd gan worden. We zitten op het perron op plastic stoeltjes met verbazing te kijken wat zich daar afspeelt. Jammer genoeg is het te gevaarlijk op foto's te maken. Talloze soldaten in verschillende outfits komen met hun kist aangesleept. Sommige zijn op teenslippers of op veel te grote legerkistjes. De kisten worden her en der opgestapeld zonder enige logica. Iedereen krioelt door elkaar. De gemiddelde soldaat hier is maar een halve portie. Zijn kist neemt meer plaats in dan hijzelf. Volgens onze gids zijn ze goed in vechtsporten maar kunnen ze niet goed schieten. Kan ik me wat bij voorstellen.
Ondertussen komt de trein aanrijden. De soldaten kruipen door de ramen en de loodzware kisten erachteraan.
Gelukkig mogen wij ook instappen en krijgen onze plaats aangewezen. Deze trein heeft betere tijden gekend. Geen ramen, vies en kapotte stoelen. Buiten nog steeds een gesleep met kisten. Ook de lokale mensen zoeken een plaatsje en reizen illegaal tussen de twee wagons mee. Met kleine kinderen, piepkuikens en zakken vol groenten.
Als de trein snelheid gaat maken vragen we ons af: wat is erger een boot of een trein. Antwoord: een trein. We worden heen en weer geslingerd en moeten zelfs over een smalle spoorbrug. Hij stopt op station HEHO. Buiten lopen de verkopers langs de trein. Grote balen met groenten liggen al klaar en moeten ook nog mee.
Nog een kwartier en we zijn in Aung Bang waar het busje met de koffers al klaar staat.
Even naar ons hotel en dan naar de NEE PAYA een houten Buddhla (bamboe). In de tempel krijgen we groene thee met pinda's. Behalve een paar bejaarde monks is er niet veel te zien. Op de terugweg komen we langs een aantal mooi gelegen landhuizen. Deze villa's werden voor de Tweede Wereldoorlog bewoond door Engelsen die in de zomer hier de koelte kwamen opzoeken. Nu uiteraard bewoond door Hoge Omes uit het leger.
Vannacht maar een extra deken opdoen en een slokje uit de fles whisky van 2000Kyat (2 euro). Dan ben je tenminste van binnen warm.
Tot dan