Woensdag 21 januari POKHARA

Namaste,

Vanmorgen worden we gewekt door een luid gebonk achter onze kamer.
Gauw kleren aan en op onderzoek uit. Onder een overkapping zijn een aantal vrouwen bezig om een hoop rijst fijn te stampen. Ze hebben oma en nog wat kineren bij zich. Een van de kinderen, een kleine wijsneus, praat zelfs al wat engels. Hij legt uit dat het zijn tantes zijn en dat ze 2 uur lang de rijst moeten stampen totdat het meel geworden is. De dames doen om beurten met de hun voet op de stamper. Van dat meel worden dan een heel dun brood gebakken. Er staat nog een tweede zak klaar dus die zijn wel 4 uurtjes zoet.
We gaan lekker ontbijten. Deze keer met verse bananen, zo vanaf de struik.
De bus staat al klaar om naar Pokhara te gaan. Weer een leidensweg, de hele weg weer naar beneden.
We pikken een lokalegids op. Eerst gaat het naar een waterval genoemd naar een Zwitserse dame die daar ooit verdronken is. Niet erg spectaculair.
In Pokhara zijn nog maar weinig oude gebouwen over. De enkele die er nog zijn hebben spuuglelijke balkons eraan vastgemaakt. Of alleen de voorkant staat nog overeind. De stad is de laatste jaren veel te snel gegroeid. Wat eens rijstvelden waren is nu helemaal volgebouwd. Het is er veel te druk.
We gaan naar het Mountainmuseum. Erg interessant. In het museum, met spitse daken, gebouwd zoals de Himalaya allerlei atributen van bergbeklimmers. Niet te geloven hoe ze 60 jaar geleden de hoogste bergen beklommen. Gewoon met gebreide handschoenen en een gewatteerde jas. Heel wat anders dan het hightechspul van vandaag. We krijgen eerst een film te zien over treekings en over het leven hoog in de bergen. De meeste boven de 8000 meter bevinden zich in Nepal. Aangezien de Himalaya een nog jong gebergte is worden de toppen nog steeds verder omhoog geduwd. Er komt dan ook ieder jaar EEn milimeter hoogte bij.
Wat wel beangstigend is zijn de enorme veranderingen die de laatste jaren plaatsvinden. Door de global warming zijn sommige gletsjers al bijna verdwenen. Bergtoppen zouden in deze tijd van het jaar bedekt met sneeuw moeten zijn maar je ziet alleen rotsen. Dat maakt je stil. Het zou jammer zijnals dit alles zou verdwijnen. Met waarschijnlijk is het onomkeerbaar.
We gaan weer verder en moeten een stukje te voet totdat we bij een grote loopbrug over de rivier komen. Deze hangt aan grote staalkabels. Het ziet er allemaal stevig uit. We worden begeleidt door een groep kinderen die om een stukje chocolade vragen. Bij de rivier zijn verschillende soorten vogels te zien. De gids kent ze allemaal van naam. We maken een rondje door het dorpje en moeten dan weer de brug over om terug te komen.
Zo nu na de lunch nog een boottochtje over de rivier dan zit het programma voor vandaag er weer op.
Voor het avondeten krijgen we mo mo's vandaag. Dat is een soort Nepalese tortelini. Smaakt alweer heerlijk.
Ondertussen zijn er ook twee Chinese meisjes gearriveerd. Met eentje hebben we gelijk contact. Ze komt uit Shanghai en spreekt goed engels.
Alweer gespreksstof genoeg vanavond.
Morgen krijgen we een speciale ceremonie te zien, heeft Ishwar ons beloofd.
We gaan naar de buren en mogen dan iets geweldigs beleven.
Nou we zijn benieuwd.
Tot morgen.