Woensdag 16 januari Mandalay Amarapura

Hallo allemaal,

Vandaag een supermooie dag. Behalve nu dan een hoop ergernis met het internet. De site doet het voor geen meter. De foto`s houden jullie nog tegoed want de usb aansluiting doet het niet.
Vanmorgen hebben we een taxi gehuurd om naar Amarapura te gaan. Daar bevind zich het grootste klooster van Birma met meer dan 1300 monniken. We moesten er voor 10 uur zijn want dan trekken de monniken met hun bedelnappen in 2 lange rijen op naar de eetzalen waar ze vol gemaakt worden. Na de taxi geparkeerd te hebben gaat onze chauffeur mee en vertelt ons waar we het best kunnen gaan staan. Hij zegt dat we vandaag geluk hebben want er is een rijk iemand uit Japan die het eten voor vandaag gesponsord heeft. Hij mag dan ook met de hoofdmonk op de foto. Plotseling komen er verschillende bussen met toeristen aan. Binnen no time staat alles vol met mensen. Allemaal willen ze er met de neus bovenop staan. De een is nog onbeschofter dan de ander. Toen kwamen de monniken in 2 rijen aangelopen. Camera`s bleven flitsen. Ik voelde me ongemakkelijk. Wat moeten die mensen van ons denken als wij hun behandelen als aapjes in de dierentuin. Hun oude gebruiken worden zo een freakshow. Aan de rij komt maar geen einde want 1300 zijn er een hele hoop. Er zijn hele kleintjes bij met witte kleren ipv rode.
Na een tijd gewacht te hebben komen er weer een aantal naar buiten met hun bedelnap vol eten en nog broodjes op de deksel. Op het terrein van het klooster is ook een schooltje. Er zitten wat kinderen in de banken met hun boekjes maar er is geen onderwijzer te zien. Voor de rest krioelen er buiten nog een paar rond. Mingalaba en je hebt gelijk kontakt. Ik schrijf mijn naam op het bord en zij doen hetzelfde.
Buiten de muren van het schoolplein moeten de heren weer plassen. Er zijn een paar muurtjes die een inham hebben die eruit ziet als iets waar je vroeger de kolen in opsloeg. Nou dat zal wel de wc zijn. En er wordt dan ook graag gebruik van gemaakt. Als we een stuk verder lopen komen we een wc tegen. Dus waar die twee heren dan in geplast hebben. Joost mag het weten. Misschien wel een wasplaats voor monnikskleren. Misschien hebben alle monks morgen een rose outfit.
Naast het klooster bevindt zich de U-Beinbrug. De langste teakhouten brug ter wereld uit 1784.
Ze overspant het Taungthaman meer. Als we over de brug lopen krijgen we gezelschap van een meisje. Ze spreekt perfect engels en zegt dat ze wel 5 talen kan. Allemaal zelf geleerd. Ze begon in het duits omdat ons dialect daar veel op lijkt. Ze vertelde wat over haarzelf en over de brug. Daar zaten diverse mensen te bedelen. Een melaatse oudevrouw, een man met open wonden. Niet prettig om te zien maar realiteit. De brug is 1,2 km lang maar zowat halverwege vonden we het welletjes. De zon scheen onrzettend fel en de neuzen zijn net aan het herstellen. Een jongen zat met zijn kleine broertje op de arm. Het kleintje had prachtige schilderingen op zijn wangen en hoofdje. Het meisje vraag of ik dat ook wilde en maakte een mooie versiering van tanaka in de vorm van een blaadje ook op mijn wangen.
Voor het einde van de brug kwam ze met haar handelswaar `over de brug`. Ze verkocht halskettingen. Eigenlijk helemaal niet nodig maar een beetje ontwikkelingshulp kan geen kwaad. Ze heeft ook goed haarbest gedaan. Har had inmiddels al een ketting bij een jongetje gekocht voor 3000 kyat. Zij kon dus niet voor meer. Ik ken geen Birmees maar aan de gezichtsuitdrukking te zien kreeg hij een ontzettende scheldkanonade naar zijn hoofd geslingerd omdat hij de ketting te goedkoop had verkocht.
Aan het meer beneden bij de brug waren diverse terrasjes. Tijd voor een lekker vers vruchtensapje. Wij nodigen onze chauffeur uit met ons iets te drinken en hij neemt deze aan. Het is een aardige man die goed engels spreekt. In de avonduren studeert hij voor gids en geeft hij gratis engelse les aan arme mensen. Volgens hem haalt hij daar heel veel voldoening uit. Zo praten we nog wat over de politieke situatie en de veranderingen die er plaatsvinden iin Myanmar. Zo blijven we nog een hele tijd zitten want het meer is prachtig. De brug is nu bijna leeg alleen nog locals maken er gebruik van. Toeristen komen alleen in de morgen en bij zonsondergang. Overdag is het uitgestorven. Vissers staan met hun netten en hengels in het meer. Vrouwen doen de was. De zwaluwen komen aanvliegen en halen een snack uit het meer.
Het zit vol met piepkleine visjes. Tijd om verder te gaan. Weer richting stad om de jademarkt te bezoeken. Het is echter bijna afgelopen en veel krijgen we niet meer te zien. Op naarde buurt waar de steenhouwers zitten. Ongezonde omgeving. Er wordt geslepen en gepolijst zonder bescherming. Grote en kleine Buddhabeelden in diverse stadia van `fertigstellung` (sorry voor het duits maar er is net een buslading pruisen aangekomen)
Genoeg voor vandaag. Eerst eens alles proberen bij te werken en dat wil nog niet zo lukken.
De stroom valt verscillende keren uit en dan is de wifi van slag.
Op goed geluk en tot dan...