Zaterdag 17 januari NAMOBUDDHA-GORKHA
Blijf op de hoogte en volg Lojan & Thei
17 Januari 2015 | Nepal, Gorkhali
Namaste,
(Even een inhaalslag proberen te maken vandaag. Veel electriciteitsproblemen vandaar)
Nou we hebben onze nek niet gebroeken op het laddertje maar wel alle andere botten in ons lijf. Het matras is van het type yogamat. Gelukkig hebben we nog vlees genoeg op onze botten.
Ontbijt zoals altijd lekker en vers zelfs met eigengemaakte jam. We moeten op tijd weg want we hebben een lange weg voor de boeg. Eerst de bagage al die trappen weer naar beneden. Daarvoor hebben we kofferdragers. Die zijn zo blij met de dollar die we hun toestoppen dat het leuk is om hun gezichten te zien. Ze glunderen van oor tot oor. Voorn hun is een dollar bijna de helft van een dagloon. Daarvoor kun je 115 snoepjes kopen.
Nu weer de 'downway' dus dezelfde weg terug. Alleen zijn nu de bussen die al op pad zijn wat minder vol.
We komen weer door Bhaktapur. De slagers hebben hun stukken vlees buiten de winkel op een soort laag aanrecht liggen. Ze zitten op hun hurken ervoor en met een groot hakmes worden de stukken kleiner gemaakt. Het bloed drijft door een kleine afvoer zomaar op straat. Goed dat we al ontbeten hebben.
We moeten in een wat grotere stad naar de garage. Een paar dagen geleden is al eens een filter vervangen maar toen hebben ze de nepperd gekocht. Die is nu alweer stuk en nu komt er dan ook het origineel in. Goedkoop is dus toch duurkoop. Het duurt een hele tijd. Af en toe komt er een hoop witte rook uit de uitlaat. Na een testritje van de chauffeur met de monteur kunnen we weer verder.
Om in Gorkha te komen, dat meer in het westen ligt moeten we weer een stuk door Kathmandu. Druk, druk, druk. Overal luchtvervuiling van al dat verkeer.
Van EEN kant maar goed dat de auto's zo enorm duur zijn want anders waren er nog meer. Hier komt nog eens 240 % belasting er bovenop dus zelfs de goedkoopste uit India zijn nog niet te betalen.
Vanuit Kathmandu is het nog uren rijden over dezelfde soort wegen. Het asfalt is gesmolten en ziet er net zo geplooid uit als een fluwelen gordijn. Als je eenmaal in een bepaalde gleuf zit is het moeilijk er weer uit te komen. Geen enkel stuk weg is recht. Alleen maar bochten, omhoog of bergaf. Petje af voor onze chauffeur.
In Gorkha is het moeilijk om ons Resort te vinden. De weg ernaartoe is vol met keien en hobbels. Eigenlijk alleen geschikt voor 4x4. De chauffeur laat zich niet afschrikken en rijdt stug stapvoets verder.
Zo komen we bij het Gorkha Gaun Resort. Weer een adembenemend uitzicht. Kleine huisjes gebouwd in de plaatselijke stijl en ook van plaatselijke materialen. Wij krijgen een huisje dicht bij het restaurant. We zijn de enigste gasten.
De begroeting is geweldig. Het hele personeel, 11 man sterk staat al klaar.
Ons huisje is geweldig. Het heeft een megagroot bed en is gezellig ingericht. Compleet met hardstenen badkamer. Op het dak zonnepanelen en een boiler. Altijd stroom dus. Ook hier weer verbouwen ze hun eigen groenten. Water wordt hergebruikt. Alles heel milieuvriendelijk.
We praten met de eigenaar, een Nepalees die jaren in de USA heeft gewoond. Hij is nu weer terug naar Nepal komen wonen en heeft dit project samen met een vriend opgezet. Ze willen ook wat aan de gemeenschap hier geven dusbijna alle mensen die hierwerken komen uit het dorp. Alle meubels, alle porcelein alle linnengoed komt van zo dichtbij mogelijk.
Ze zijn nog niet zo heel lang open en hopen natuurlijk op meer gasten. De laatste dingen zullen over 3 maanden af zijn en dan wordt ook de toegangsweg aangepakt.
Wezullen die mooie douche eens gaan uitproberen en kijken of de zon vandaag zijn best heeft gedaan. Inderdaad een heerlijk hete straat water komt uit de kraan.
Voor het avondeten om 7 uur wordt degrote open haard aangemaakt en we kletsen heel wat af. Het personeel komt voor ons zingen en dansen en ze krijgen ons zelfs nog in beweging.
Het eten is klaar. Alles overheerlijk en vers. Het toetje is echter mijn ergste nachtmerrie namelijk rijstepap. Gelukkig heeft Thei nog een gaatje over.
Weer terug naar ons heerlijk open haardvuur.
We spreken af om VOOR het ontbijt een wandeling naar het dorpje te gaan maken.
Terug in ons huisje liggen de dekens al klaar en daar onder een paar loeihete kruiken. Zo lekker warm dat ik zelfs bijna mijn voeten verbrandt.
Het matras is ook heerlijk dus welterusten allemaal.
(Even een inhaalslag proberen te maken vandaag. Veel electriciteitsproblemen vandaar)
Nou we hebben onze nek niet gebroeken op het laddertje maar wel alle andere botten in ons lijf. Het matras is van het type yogamat. Gelukkig hebben we nog vlees genoeg op onze botten.
Ontbijt zoals altijd lekker en vers zelfs met eigengemaakte jam. We moeten op tijd weg want we hebben een lange weg voor de boeg. Eerst de bagage al die trappen weer naar beneden. Daarvoor hebben we kofferdragers. Die zijn zo blij met de dollar die we hun toestoppen dat het leuk is om hun gezichten te zien. Ze glunderen van oor tot oor. Voorn hun is een dollar bijna de helft van een dagloon. Daarvoor kun je 115 snoepjes kopen.
Nu weer de 'downway' dus dezelfde weg terug. Alleen zijn nu de bussen die al op pad zijn wat minder vol.
We komen weer door Bhaktapur. De slagers hebben hun stukken vlees buiten de winkel op een soort laag aanrecht liggen. Ze zitten op hun hurken ervoor en met een groot hakmes worden de stukken kleiner gemaakt. Het bloed drijft door een kleine afvoer zomaar op straat. Goed dat we al ontbeten hebben.
We moeten in een wat grotere stad naar de garage. Een paar dagen geleden is al eens een filter vervangen maar toen hebben ze de nepperd gekocht. Die is nu alweer stuk en nu komt er dan ook het origineel in. Goedkoop is dus toch duurkoop. Het duurt een hele tijd. Af en toe komt er een hoop witte rook uit de uitlaat. Na een testritje van de chauffeur met de monteur kunnen we weer verder.
Om in Gorkha te komen, dat meer in het westen ligt moeten we weer een stuk door Kathmandu. Druk, druk, druk. Overal luchtvervuiling van al dat verkeer.
Van EEN kant maar goed dat de auto's zo enorm duur zijn want anders waren er nog meer. Hier komt nog eens 240 % belasting er bovenop dus zelfs de goedkoopste uit India zijn nog niet te betalen.
Vanuit Kathmandu is het nog uren rijden over dezelfde soort wegen. Het asfalt is gesmolten en ziet er net zo geplooid uit als een fluwelen gordijn. Als je eenmaal in een bepaalde gleuf zit is het moeilijk er weer uit te komen. Geen enkel stuk weg is recht. Alleen maar bochten, omhoog of bergaf. Petje af voor onze chauffeur.
In Gorkha is het moeilijk om ons Resort te vinden. De weg ernaartoe is vol met keien en hobbels. Eigenlijk alleen geschikt voor 4x4. De chauffeur laat zich niet afschrikken en rijdt stug stapvoets verder.
Zo komen we bij het Gorkha Gaun Resort. Weer een adembenemend uitzicht. Kleine huisjes gebouwd in de plaatselijke stijl en ook van plaatselijke materialen. Wij krijgen een huisje dicht bij het restaurant. We zijn de enigste gasten.
De begroeting is geweldig. Het hele personeel, 11 man sterk staat al klaar.
Ons huisje is geweldig. Het heeft een megagroot bed en is gezellig ingericht. Compleet met hardstenen badkamer. Op het dak zonnepanelen en een boiler. Altijd stroom dus. Ook hier weer verbouwen ze hun eigen groenten. Water wordt hergebruikt. Alles heel milieuvriendelijk.
We praten met de eigenaar, een Nepalees die jaren in de USA heeft gewoond. Hij is nu weer terug naar Nepal komen wonen en heeft dit project samen met een vriend opgezet. Ze willen ook wat aan de gemeenschap hier geven dusbijna alle mensen die hierwerken komen uit het dorp. Alle meubels, alle porcelein alle linnengoed komt van zo dichtbij mogelijk.
Ze zijn nog niet zo heel lang open en hopen natuurlijk op meer gasten. De laatste dingen zullen over 3 maanden af zijn en dan wordt ook de toegangsweg aangepakt.
Wezullen die mooie douche eens gaan uitproberen en kijken of de zon vandaag zijn best heeft gedaan. Inderdaad een heerlijk hete straat water komt uit de kraan.
Voor het avondeten om 7 uur wordt degrote open haard aangemaakt en we kletsen heel wat af. Het personeel komt voor ons zingen en dansen en ze krijgen ons zelfs nog in beweging.
Het eten is klaar. Alles overheerlijk en vers. Het toetje is echter mijn ergste nachtmerrie namelijk rijstepap. Gelukkig heeft Thei nog een gaatje over.
Weer terug naar ons heerlijk open haardvuur.
We spreken af om VOOR het ontbijt een wandeling naar het dorpje te gaan maken.
Terug in ons huisje liggen de dekens al klaar en daar onder een paar loeihete kruiken. Zo lekker warm dat ik zelfs bijna mijn voeten verbrandt.
Het matras is ook heerlijk dus welterusten allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
